Stary Wrocław
Stary Wrocław
-
Zaginiony nagrobek Piotra Własta (zm. 1153) i jego żony Marii powstały ok. 1270 r. w opactwie św. Wincentego na Ołbinie; rys. z XVIII w.
-
Pieczęć wielka Rady na dokumencie z 1292 r.; wizerunek św. Jana Chrzciciela w otoczeniu miejskich symboli architektonicznych - podwójnych murów z furtami i wieżami oraz wyłaniającego się zza nich szczytu kościoła; w otoku napis SIGILLUM CIVITATIS WRATISLAVIE.
-
Płyta z z przedstawieniem kobiety i mężczyzny (MNWr) ok. 1380. (fot, 2023). Pochodzi z kamienicy nr 30 przy wrocławskim Rynku. Niegdyś tzw. Stary Ratusz lub Pod Polskim Królem czy Pod Królem Augustem, dziś symboliczna świątynia współczesności (McDonald’s). Kim oni są? "Zachowany fragment z rzeźbionymi półfigurami stanowił zapewne dolne zamknięcie otworu okiennego, jakby jego iluzjonistyczne przedłużenie. Para młodych ludzi wychyla się z okna, opierając się wygodnie o parapet i spoglądając na znajdującą się poniżej ulice i plac. W ich eleganckich gestach można dostrzec pewne rysy dworskości (Kaczmarek 1999)." Koncepcje były różne. Po prostu mieszczańska para, może para w momencie zaślubin. Hipoteza, że kamienica w III ćwierci XIV w. została adaptowana na siedzibę pobytową władców oraz dla starostów królewskich wiąże się z domniemaniem, że to młodzi król Wacław IV Luksemburski oraz jego żona Joanna Bawarska, a jeżeli nie oni to może osoby z ich orszaku - dworzanin, dwórka?
-
Zygmunt Luksemburski nadaje lenno arcybiskupowi Trewiru, elektorowi Ottonowi z Ziegenhain w czasie Sejmu Rzeszy we Wrocławiu w 1420 r.; w tle egzekucja skazańców, buntowników wrocławskich z roku 1419. Reichstag we Wrocławiu odbył się podczas pobytu tu Zygmunta od początku stycznia do początku kwietnia 1420 r. Z kroniki Eberharda Windecke (lata 40. XV w.).
-
Rajca Dawid Jentsch i ławnik Wawrzyniec Heugel w roku 1488[1]
-
Rajcy wrocławscy wg rysunku z XV w. (rysunku z lewej)
-
Herb Wrocławia według oryginalnej miniatury w dokumencie cesarskim z 10 lipca 1530 roku, zatwierdzającym dyplom herbowy z 12 lutego 1530 r.
-
Ostatnia Wieczerza, 1537; portret zbiorowy patrycjuszy wrocławskich ukazanych jako uczestnicy Ostatniej Wieczerzy; Jezus - Jakub Boner, wśród apostołów Hans Rybisch, Hans Metzler, Albrecht Sauermann.
-
Matthäus Merian, panoramowa Wrocławia, 1650
-
Rada Wrocławia podczas obrad w 1688; Georg Scholtz Młodszy
-
Fragment epitafium zmarłej w 1689 r. podczas porodu 19-letniej Elżbiety Zuzanny, żony pastora Georga Teubnera, czyli po prostu Eli Raczyńskiej, chyba z Leszna (tam przed Wrocławiem pracował Teubner). Pastor miał potem jeszcze trzy żony, zmarł w 1735 r. i też ma epitafium w kościele św. Elżbiety.
-
Wróblowe Wzgórze (Sperlinberg) - dziś w obrębie placu Uniwersyteckiego; widok sprzed 1727 od południa: po lewej Stajnie Królewskie, po prawej Brama Cesarska i część zachodniego skrzydła Zamku, między nimi domy mieszczańskie.
-
Klasztor i kościół św. Doroty na rysunku Friedricha Bernharda Wernera; stan na rok 1730
-
Port i magazyny kupieckie na Kępie Mieszczańskiej, 1760 lub niedługo po
-
Kolegiata św. Krzyża, Sierociniec, kościół św. św. Piotra i Pawła oraz pomnik św. Jana Nepomucena od południa, 1760 lub niedługo po
-
Odra od wschodu z Ostrowem Tumskim oraz fragmentami Nowego i Starego Miasta, 1760 lub niedługo po
-
Widok Ostrowa Tumskiego i Wyspy Piaskowej we Wrocławiu, 1760 lub po 1760 r.
-
Plac Nankiera od wschodu, 1760 lub po 1760 r.
-
Plac Nankiera na XVIII-wiecznym miedziorycie (wg rys. F. B. Wernera)
-
Widok ratusza od zachodu z wartownią i Targiem Rybnym oraz wschodnią częścią placu południowego Rynku, 1760 lub po 1760 r.
-
Rynek, strona Targu Łakoci (Naschmarkt-Seite). Nazwa pochodziła od towarów sprzedawanych po tej stronie rynku (towary spożywcze, owoce, tłuszcze). 1760 lub niedługo po.
-
Widok placu południowego Rynku we Wrocławiu od zachodu, 1760 lub po 1760 r.
-
Widok placu zachodniego Rynku zwanego Targiem Wełny we Wrocławiu od południa, 1760 lub po 1760 r.
-
Widok placu wschodniego Rynku we Wrocławiu od południa, 1760 lub po 1760 r.
-
Plac Solny od północy, 1760 lub po 1760 r.
-
Uniwersytet, 1760 lub niedługo po
-
Kościół św. Marii Magdaleny we Wrocławiu od północnego zachodu, 1760 lub po 1760 r.
-
Pałac królewski i klasztor oo. Kapucynów Mniejszych we Wrocławiu od południa, 1760 lub niedługo po
-
Pałac Hatzfeldów od południa, po 1774 r.
-
Uniwersytet Wrocławski od północy i tak zwany Długi Most przez Odrę, ok. 1800 r.
-
Bieg o futro; miedzioryt z 1734 r.
-
Bieg po futro; miedzioryt z 1802 r.
-
ul. Świdnicka, rys. Hans Mützel, 1828
-
ul. Łaciarska (Altbussergasse) w kierunku północnym, rys. Henryk Mützel, 1827
-
Dom parafialny przy ul. Łaciarskiej, rys. 1824; tzw. dom Oswalda Straubingera
-
Kaplica św. Materna na dawnym przykościelnym cmentarzu kościoła św. Elżbiety. Jej dolna część to było ossuarium na kości wydobywane przy kolejnych pochówkach w kościele i na przykościelnym cmentarzu; rozebrana w 1848 r.
-
Panorana Wrocławia ok. 1830 r. z wieży kościoła pw. Świętego Krzyża; Maximilian von Grossmann
-
Transport jeńców austriackich na Dworcu Świebodzkim we Wrocławiu w 1866; obraz Adolfa Dresslera z 1868 r.
-
Zaułek Sakwowy we Wrocławiu; obraz Adolfa Dresslera, ok 1880 r.
-
Dom parafialny przy ul. Łaciarskiej, rys. 1887
-
Róg Łaciarskiej i św. Marii Magdaleny; budynek parafialny; widoczna kapliczka Foyta; rys. 1829
-
Były dom na Schweidnitzerstraße 8 (róg Schloßohle), siedziba firmy Th. Lichtenberg; obraz autorstwa Paula Linke, ok. 1900
-
Projekt zabudowy Lessingplatz (plac Powstańców Warszawy) z pocz. XX w. (Richard Plüddemann); miał tu powstać Nowy Ratusz miasta.
-
Stary przytułek przy Höfchenstraße (Zielińskiego); przytułek powstał w 1872 r.; rysunek z I dziesięciolecia XX w.
-
Wizja wyglądu ul. Świdnickiej; Hans Jessen w 1941 r.
-
Budowa lotniska wzdłuż Kaiserstraße (Plac Grunwaldzki) w kwietniu 1945 r.; rys. Paul Rose
Przypisy
- ↑ Widoczna na obrazku data 1408 to najpewniej wynik zatarcia dolnej części ósemki. Ernst Kloss, z którego książki Die Schlesische Buchmalerei des Mittelalters, Berlin: 1942, s. 259 pochodzi zdjęcie, zastanawia się między rokiem 1488 a 1499. Bardziej prawdopodobny jest rok 1488, gdyż obaj patrycjusze zasiadali wówczas w ratuszu. Jentsch był w tym roku zastępcą seniora rady, a Heugel szóstym ławnikiem. Na początku lat 90. Wawrzyniec Heugel zniknął z władz miasta (ostatni raz zasiadał w ławie w 1493 r.), pomimo że żył do roku 1513. Dawid Jentsch był o wiele aktywniejszym "samorządowcem", zajmował też wyższe stanowiska. W roku śmierci (1499) był ławnikiem.