Piotr z Głogowa

Piotr z Głogowa, Petrus de Glogovia, Peter von Glogau (zm. 1336) – wrocławski patrycjusz, od 1313 do 1332 r. członek samorządu Wrocławia jako rajca i ławnik. W latach 1317, 1326 i 1332 stał na czele miasta jako senior. Przez osiem lat pełnił urząd najstarszego ławnika.

Był synem Gerhardusa de Glogovia, lokatora, a później wójta dziedzicznego Nowego Miasta, nazywanego "wiernym sługą" księcia Henryka III. Miał co najmniej sześcioro rodzeństwa: Gosko, wzmiankowanego w 1301 r. jako kapelan; Arnolda, który pojawia się w dokumentach w 1298 roku jako magister i kamerarius (skarbnik) opata legnickiego, a w 1315 roku jako archidiakon wrocławski; Nicolausa, który w 1327 roku był wikarym katedry wrocławskiej. Z dwóch córek Anna poślubiła Walthera von Baumgarten, a jej siostra, której imienia nie znamy, wyszła za Gerko von Mühlheim. Był jeszcze brat Johann, zmarły także w 1336 r., który przejął po ojcu urząd dziedzicznego wójta Nowego Miasta Wrocławia.

Peter w 1313 roku został pierwszym rajcą staromiejskim w rodzinie. Był jednym z przywódców społeczności miejskiej w latach 20. XIV wieku, gdy książę wrocławski Henryk VI przekazał swoje księstwo czeskiemu królowi Janowi Luksemburskiemu. Duży wpływ na decyzję księcia miał wrocławski patrycjat, który widział w przynależności do silnego królestwa wiele korzyści.

Piotr był właścicielem Dürrgoy (Tarnogaj). Pozostawił po sobie dwie córki, Annę i Margarethę, oraz dwóch synów: Heinricha (zm. 1352), który w 1311 roku był altarystą i notariuszem kapituły katedralnej, a w 1344 roku został proboszczem w Kattern (współcześnie Święta Katarzyna, gm. Siechnice), oraz Johanna (zm. 1354). W 1336 roku Johann odkupił od wdowy i rodzeństwa 6,5 łana w Dürrgoy za 80 marek. W tym samym roku nabył także Schimmelwitz (współcześnie Siemianice, gm. Oborniki Śląskie), a w 1343 roku książęce gospodarstwa we wsiach Würben (współcześnie Wierzbno, gm. Domaniów) i Jankau (współcześnie Janików, gm. Oława) w księstwie oławskim. W 1351 roku obciążył Dürrgoy czynszem (rentą).

Rodzina, która w kolejnym pokoleniu otrzymała przydomek Burgermeister (burmistrz), przetrwała we Wrocławiu do ostatnich dziesięcioleci XIV wieku. Ostatnich dwóch męskich przedstawicieli rodu (zmarłych w pierwszych dziesięcioleciach XV wieku) było duchownymi – jeden w Nysie, drugi w zakonie franciszkańskim.

Udział Piotra z Głogowa w radzie i ławie (rok-miejsce)

• Rada miejska Wrocławia: 1313-2, 1317-1, 1322 - 2, 1326-1, 1332 -1
• Ława:1314-4, 1315-3, 1316-2, 1318 -2, 1319-1, 1320-1, 1321 -1, 1323 -1, 1324 -1, 1325 -1, 1327-1, 1328-1,
• Przerwa: 1329, 1330, 1331