Kolumny Trójcy Świętej w hrabstwie kłodzkim i na Śląsku

Z Silesiacum
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Ten artykuł jest w fazie tworzenia


Kolumna Trójcy Świętej w Wiedniu (1693)

Kolumna Trójcy Świętej to rodzaj pomnika w formie słupa, na którego szczycie umieszczono rzeźbę Najświętszej Trójcy. Ogólne opracowanie monumentalnego dzieła opiera się na tradycji kolumn maryjnych; pierwsze kolumny Trójcy zaczęły pojawiać się w latach 80. XVII wieku. Podstawowym dziełem, które umożliwiło szerokie rozpowszechnienie kolumn Trójcy Świętej w monarchii habsburskiej, była kolumna w Wiedniu na Graben. Określiła ona też podstawowe cechy ikonograficzne tych figur: Najświętsza Trójca jest tu przedstawiona tak, że Bóg Ojciec i Bóg Syn siedzą obok siebie, a między nimi fruwa gołąb (tzw. Trójca psałterzowa), co stało się popularnym przedstawieniem w epoce baroku (innym był tzw. Tron Łaski, Gnadenstuhl, wywodzący się ze średniowiecza).

Wzory wypracowane w XVIII w. stosowane były przez lokalne warsztaty kamieniarskie regionu kłodzkiego daleko w głąb wieku XIX. Przykłady to Trójca Święta w Laskówce (gm. Bardo) tuż przy granicy z byłym hrabstwem (fot.) czy płaskorzeźba Koronacji Maryi na przydrożnej figurze (krzyżu) w Czerwieńczycach koło Nowej Rudy aż z 1857 r. (fot.). Te przykłady wpisują się w tradycjonalizm i prowincjonalizm artystyczny odbiorców i twórców dzieł rzeźbiarskich peryferyjnego zarówno względem Pragi jak i Wrocławia regionu, wyrażający się właśnie najdobitniej w kamiennych figurach ustawianych na całym obszarze przymusowo, ale z rezultatem zrekatolicyzowanego w XVII w. hrabstwa kłodzkiego i w większości katolickiego powiatu ząbkowskiego. Ten ostatni oparł się reformacji głównie dzięki działalności klasztorów cysterskich w Henrykowie, Kamieńcu Ząbkowickim i Bardzie, będących właścicielami wielu wsi okolicy.

Hrabstwo kłodzkie

Tron Łaski

Trójca Święta w chwale

Koronacja Maryi

Śląsk

Inne

Zobacz