Parura

Alba z naszytymi parurami, Włochy XII w.

Parura - bogato zdobiony pas materiału, przyszywany w średniowieczu do humerału oraz na rękawach, u rąbka oraz z przodu i z tyłu alby.

Parury pojawiły się wraz z przybraniem przez strój liturgiczny bardzo ozdobnego charakteru. Wykonywane często z jedwabiu, umieszczane były na tych częściach spodnich szat liturgicznych (alba, humerał), które były widoczne spod ornatu. Zdobione były drogimi kamieniami, złotem i różnobarwnymi kunsztownymi haftami. Parura przyszywana do humerału tworzyła kołnierz okrywający przy szyi wcięcie ornatu.

Zdobienie stroju w postaci parur miało praktyczne znaczenie. Można je było zdjąć z humerału i alby (odpruć) i wyprać szaty, co byłoby znacznie utrudnione, gdyby ozdoby były bezpośrednio na nich.

Źródła

• Słownik terminologiczny sztuk pięknych, PWN, Warszawa 2005
• Krzysztof Konecki, Pochodzenie i rozwój szat liturgicznych [w:] "Historia liturgii", Wydawnictwo Diecezjalne i Drukarnia w Sandomierzu, Zawichost - Kraków - Sandomierz 2012, s. 61-77