Herb farbiarzy i apretowników w królestwie Czech

Z Silesiacum
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Herb farbiarzy i apretowników w królestwie Czech. Nadania i potwierdzenia Ferdynanda I w 1562 r. i Rudolfa II w 1596 r. Znaku takiego używali również farbiarze śląscy, w tym wrocławscy[1].

17 września 1562 r. Zamek Praski
Cesarz rzymski i król czeski Ferdynand I zwraca i potwierdza statuty cechu farbiarzy i apretowników płótna w Królestwie Czeskim, które cechowi wcześniej odebrał, oraz przyznaje mu znak (herb).

Ferdynand z Bożej łaski Wybrany Cesarz Rzymski (...) i Król Węgier oraz Czech (...). (...)
Ponieważ jakiś czas temu z pewnych powodów odebraliśmy wszystkie przywileje i porządki wszystkim rzemiosłom w miastach praskich i innych w tym Królestwie, zostaliśmy poproszeni przez rozważnych cechmistrzów i mistrzów oraz wszystkich farbiarzy i apretowników płótna w tym Królestwie Czeskim (...), abyśmy łaskawie potwierdzili im niżej zapisane starożytne i chwalebne porządki (...). Które brzmią słowo w słowo tak. (...) Na ich pokorną prośbę (...) łaskawie potwierdziliśmy im wyżej wymienione porządki (...). A nadto na ich pokorną prośbę nadaliśmy im Herb, czyli Znak, którego mogliby używać i mieć prawo do używania w różnych potrzebach swoich wspólnych, dotyczących ich rzemiosła, przy pieczętowaniu listów. Mianowicie tarczę albo pole niebieskie lub lazurowe, a na nim pniak żółtego lub złotego koloru, na którym czarne płótno jest prasowane przez dwóch mężczyzn. Nad tarczą hełm rycerski, a wokół niego nakrycia, czyli fałdowania, niebieskiego lub lazurowego i żółtego lub złotego koloru, z obu stron zwisające w dół. Nad tym wszystkim wieniec, czyli skrętka tych samych kolorów, z której dwa rogi, prawy żółty lub złoty, a lewy niebieski lub lazurowy, stoją w górę, a między nimi widać walec stojący w górę żółtego koloru. Jak wszystko to zostało pomalowane przez mistrza malarskiego w środku tego dokumentu barwami. (...) Dano na Naszym Zamku Praskim w czwartek po Podwyższeniu Krzyża Świętego Roku Pańskiego tysiąc pięćset sześćdziesiątego drugiego. (...).


26 czewrca 1596 r., Zamek Praski Cesarz rzymski i król czeski Rudolf II potwierdza i koryguje statuty cechu farbiarzy i apretowników w Królestwie Czeskim oraz zatwierdza znak na podstawie wcześniejszego przywileju nadanego cechowi przez cesarza Ferdynanda.

My, Rudolf Drugi, z Bożej łaski Wybrany Cesarz Rzymski (...) i Król Węgier oraz Czech (...). Oświadczamy (...), że (...) Rozważni starsi i inni wszyscy mistrzowie szlachetnego rzemiosła apretowniczego i farbiarskiego w Królestwie Czeskim, (...) posiadający od niegdyś sławnej i świętej pamięci Cesarza Ferdynanda, jako króla czeskiego, pana dziada i przodka naszego najdroższego, obdarowanie na swoje porządki dla zachowania dobrego ładu w cechu i porządku oraz także na herb, czyli znak i pieczęć, których mogliby używać i mieć prawo do używania w różnych potrzebach swoich dotyczących ich rzemiosła przy pieczętowaniu listów (...), Nas pokornie prosili, abyśmy im to ich pierwsze obdarowanie w tych samych artykułach w całości i w pełni w pierwotnej formie zachowanych, inne zaś artykuły bardziej obszernie spisane i wyjaśnione, niemniej jednak nowo zredagowane, łaskawie zatwierdzili, wszystkie te artykuły oraz także ten herb i nadany znak potwierdzić (...) raczyli. Które to artykuły (...) brzmią słowo w słowo tak i w kolejności są ułożone. (...) Na pokorną prośbę apretowników i farbiarzy (...) wyżej wymienione wszystkie porządki (...) im także tego herbu i znaku, którego tak zgodnie z obdarowaniem Cesarza Ferdynanda (...) przy pieczętowaniu listów i inaczej należycie używają, potwierdzić raczyliśmy. (...) Dano na Naszym Zamku Praskim w środę po wspomnieniu świętego Jana Chrzciciela Roku Pańskiego tysiąc pięćset dziewięćdziesiątego szóstego (...).

Przypisy

  1. W Zabytki cechów śląskich, Wrocław 2002. II/17 Skrzynka cechu maglowników (maglownicy zajmowali się apreturą tkanin wełnianych) Wrocławia ok. 1750.