Nagrobek Iwana Semenowicza Sapiehy

Z Silesiacum
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Iwan Semenowicz Sapieha (ur. ok 1431, zm. w 1517 w Mordach lub Dubnie) również Jan Sapieha - podpisywał się Joannes.

Jego płyta nagrobna znajduje się w kościele Świętego Ducha w Kodniu, dawnej prawosławnej, potem unickiej kaplicy zamkowej Sapiehów.

Inskrypcja
Transkrypcja Tłumaczenie
B. N. N.

Joanowi Symeonowiczowi Sapieha,
napiered Pisarowi, potem Kanclerowi,
ktomu Hetmanowi Wielikawo Kniastwa Litowskowo,
i Witebskomu, w koniec Podlaskomu Wojewodzie
i Marszałkowi,a ktomu najwyższemu Wielikawo
Kniastwa Litowskowo Sekretarowi, Bracławskomu Staroste
Diediczowi na Kodniu,
z Wielikich Litowskich Hospodarow
urożonemu Potomku
z Sunigajła siviecz Punigajłowicza, Sophia,
Kasztelana Trockoho, Symeona imieniem na kreszczeniu
wzietom za Jagiły, orużiem Lis, do diedowskich
stołpow i krinov herbów
w sojedinieniu Litwy et wokuplennym ukraszennawo.
Otec z Punigajła Naryumudowicza Ogierdowaho
Kawnożytela, tożde Trockaho Kasztelana,
Sophia z greckaho ad preumdrosti
reczeunaho, adkudu swoje wsia pamiat' i Imia
prizbirajet; Naryumudowiczow, siviecz, Bełżenskaho
i Podolskaho kniaziow brata,
dieda z Naryumuda Giedymnowicza
Pinskaho Eparcha, pradieda
z Giedymina Witunicza, prapradieda
z Witena, proprediedaho otca
Litowskih Kniaziuw,
Paweł Joanowicz Sapieha,
89 lat żyta sowerszennaho, otcu
sie naczertenie położy.
Lieta 1520.
Tim sia czolowik piezataje.

B.N.N.

Janowi Symeonowi Sapiesze
najprzód pisarzowi, potem kanclerzowi i
hetmanowi Wielkiego Księstwa Litewskiego
i witebskiemu, na końcu podlaskiemu wojewodzie,
marszałkowi, przytem najwyższemu sekretarzowi Wielkiego
Księstwa Litewskiego, bracławskiemu staroście,
dziedzicowi na Kodniu,
potomkowi pochodzącemu
z Wielkich Książąt Litewskich,
to jest z ojca Sunigaiła Punigakłowicza Sophia
kasztelana trockiego, który wziął na chrzcie świętym imię Symeona,
od Jagiełły herbem Lis do dziadowskich
kolumn i lilij podczas
unii litewskiej przyłączonym ozdobionego,
z dziada Punigajły Nardymundowicza współczesnego
Olgierdowi, także kasztelana trockiego,
z greckiego Sophia od mądrości
nazwanego, skąd cała potomność swą nazwę
wyprowadza; Narymundowiczów, jakto bełzkiego
i podolskiego książąt brata rodzonego,
z pradziada Narymunda
książęcia pinińskiego,
z prapradziada Gedymina Witenowicza,
z ojca prapradziada Witensa
Wielkich Książąt Litewskich,
Paweł Iwanowicz Sapieha,
po przepędzonych 89 leciech zmarłemu ojcu
ten napis położył.
Roku 1520.
Na tem człowiek kończy.

W samym środku wąż połykający ogon, a w nim zawarta skrzydlata klepsydra, wyobrażająca wieczność ogarniającą czas, który tak szybko biegnie, z boku trupia głowa jest godłem śmierci, wreszcie ptak Minerwy sowa, spoczywająca na księdze i zwojach papieru, przedstawia prawdziwa mądrość, która zapatruje się na śmierć jako na niechybny kres wszelkich rzeczy…Pod pełnymi powagi symbolami są cztery herby, to jest: Kolumny i Pogoń Jagiełłów oraz Lilie i Lis Sapiehów…Ten wątek wiążący herby dwóch książęcych rodzin jest symbolicznym wyobrażeniem spokrewnienia Sapiehów z Jagiełłami…

Ten artykuł jest w fazie tworzenia


Literatura

  • Kałamajska-Saeed Maria, Genealogia przez obrazy: barokowa ikonografia rodu Sapiehów na tle staropolskich galerii portretowych, Warszawa 2006.
  • Łoski Józef, Genealogia portretowa Sapiehów w kościele parafialnym świętej Anny w Kodniu, Warszawa 1856.
  • Podlasiak P.J.K., Kodeń Sapiehów. Jego Kościoły i Starożytny obraz Matki Boskiej Gwadalupeńskiej, z dawnych i współczesnych źródeł, Kraków 1898.