Nagrobek Iwana Semenowicza Sapiehy
Iwan Semenowicz Sapieha (ur. ok 1431, zm. w 1517 w Mordach lub Dubnie) również Jan Sapieha - podpisywał się Joannes.


B. N. N.
Joanowi Symeonowiczowi Sapieha,
napiered Pisarowi, potem Kanclerowi,
ktomu Hetmanowi Wielikawo Kniastwa Litowskowo,
i Witebskomu, w koniec Podlaskomu Wojewodzie
i Marszałkowi,a ktomu najwyższemu W. K. L.
Sekretarowi, Bracławskomu Staroste
Diediczowi na Kodniu,
z Wielikich Litowskich Hospodarow
urożonemu Potomku
z Sunigajła siviecz Punigajłowicza, Sophia,
Kasztelana Trockoho, Symeona imieniem na kreszczeniu
wzietom za Jagiły, orużiem Lis, do diedowskich
stołpow i krinov herbów
w sojedinieniu Litwy et wokuplennym ukraszennawo.
Otec z Punigajła Naryumudowicza Ogierdowaho
Kawnożytela, tożde Trockaho Kasztelana,
Sophia z greckaho ad preumdrosti
reczeunaho, adkudu swoje wsia pamiat' i Imia
prizbirajet; Naryumudowiczow, siviecz, Bełżenskaho
i Podolskaho kniaziow brata,
dieda z Naryumuda Giedymnowicza
Pinskaho Eparcha, pradieda
z Giedymina Witunicza, prapradieda
z Witena, proprediedaho otca
Litowskih Kniaziuw,
Paweł Joanowicz Sapieha,
89 lat żyta sowerszennaho, otcu
sie naczertenie położy.
Lieta 1522.
W samym środku wąż połykający ogon, a w nim zawarta skrzydlata klepsydra, wyobrażająca wieczność ogarniającą czas, który tak szybko biegnie, z boku trupia głowa jest godłem śmierci, wreszcie ptak Minerwy sowa, spoczywająca na księdze i zwojach papieru, przedstawia prawdziwa mądrość, która zapatruje się na śmierć jako na niechybny kres wszelkich rzeczy…Pod pełnymi powagi symbolami są cztery herby, to jest: Kolumny i Pogoń Jagiełłów oraz Lilie i Lis Sapiehów…Ten wątek wiążący herby dwóch książęcych rodzin jest symbolicznym wyobrażeniem spokrewnienia Sapiehów z Jagiełłami…
Literatura
- Kałamajska-Saeed Maria, Genealogia przez obrazy: barokowa ikonografia rodu Sapiehów na tle staropolskich galerii portretowych, Warszawa 2006.
- Łoski Józef, Genealogia portretowa Sapiehów w kościele parafialnym świętej Anny w Kodniu, Warszawa 1856.
- Podlasiak P.J.K., Kodeń Sapiehów. Jego Kościoły i Starożytny obraz Matki Boskiej Gwadalupeńskiej, z dawnych i współczesnych źródeł, Kraków 1898.