Kamienne krzyże w Rudzicy

Rudzica, pow. lubański. Niewielki krzyż (70x39) po wewnętrznej stronie muru cmentarza kościelnego w Rudzicy (kościół pw. św. Katarzyny) pow. lubański.

Opisywany w czasach niemieckich jako krzyż osoby wyłączonej ze wspólnoty wiernych i pochowanej osobno - w niepoświęconej ziemi (pod murem, za murem czy w ogóle poza wsią). Taki krzyż wskazywał hańbiące i odległe od ośrodka modlitw (kościoła, a najlepiej ołtarza), które pomagały skrócić czyściec, miejsce pochówku i był ostrzeżeniem dla żyjących przed podobnym losem. Jednocześnie był też czymś w rodzaju pomocy wielkiemu grzesznikowi czy osobie zmarłej nagle gdyż swoją odrębnością prowokował do modlitwy za tę konkretnie osobę co skutkowało skróceniem jej czyścowych mąk. Nie wiadomo czy ten przekaz o "krzyżu wykluczonego" jest oparty na ogólnej obserwacji zwyczajów związanych ze śmiercią i pochowkiem czy też związany jest z zachowaną przez przedwojennych mieszkańców pamięcią o konkretnym przypadku. Nie wiadomo też kiedy pojawił się w murze cmentarnym.

Literatura

• Schi M. Pfaffendorf Kr. Lauban. Die Heimat. Beilage des Neuen Görlitzer Anzeigers, Nr 47, 1932, s. 185.
• Wojtuckie Daniel. Zabójstwo i pojednanie - kamienne krzyże na Górnych Łużycach. Cz. 2. Powiat lubański. Szkice Górnołużyckie Tom XI-XII, 2006, s. 23.