Księstwo wrocławskie

Z Silesiacum
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Herb księcia wrocławskiego w I poł. XIV w.[1]

Księstwo wrocławskie (po niemiecku Herzogtum Breslau, łacinie Ducatus Wratislaviensis, czesku Vratislavské knížectví) wydzieliło się w połowie XIII w. z księstwa śląskiego. W rękach Piastów pozostawało do 1335 r. gdy stało się dziedzicznym księstwem królów czeskich. W 1740 r. zostało wraz z większością Śląska podbite przez Prusy, a królowie Prus do 1807 r. w swojej pełnej tytulaturze nazywali się również „książętami wrocławskimi".

Powstanie księstwa

Synowie Władysława II Wygnańca Bolesław I Wysoki i Mieszko I Plątonogi, dzięki pomocy cesarza Fryderyka I, w 1163 roku powrócili z wygnania w Turyngii na Śląsk i początkowo wspólnie rządzili księstwem śląskim. Jednakże wkrótce doszło między nimi do sporów, co doprowadziło do podziału ziem. Starszy Bolesław otrzymał Śląsk Środkowy i Dolny wraz z Wrocławiem, Legnicą i Opolem. Mieszko otrzymał mniejszy obszar Górnego Śląska, obejmujący Racibórz i Cieszyn, który w 1177 roku został powiększony o kasztelanie Bytomia i Oświęcimia. Po śmierci Bolesława w 1201 roku Mieszko zagarnął również ziemię opolską. Książęta górnośląscy, w tym właściciele poszczególnych części, zaczęli się odtąd nazywać „książętami opolskimi”. Aż do XIV wieku nie używali oni nazwy „Śląsk”. Natomiast Piastowie panujący na Śląsku Środkowym i Dolnym nazywali się „książętami śląskimi”. Tytuł taki zachowali nawet po tym, jak ziemie te rozpadły się na liczne księstwa z własnymi nazwami. Ostatnim "rzeczywistym" księciem Śląska był poległy w 1241 r. pod Legnicą Henryk II Pobożny.

Władzę w księstwie przejął najstarszy i dorosły już [2] Bolesław III Rogatka (ur. pomiędzy 1220 a 1225, zm. 26 grudnia 1278). Miał braci: Mieszko (ur. pomiędzy 1223 a 1227, zm. 1242), Henryk III Biały (ur. między 1227 a 1230, zm. 3 grudnia 1266), Konrad I (ur. między 1222 a 1231, zm. 6 sierpnia w 1273 lub 1274), Władysław (ok. 1237, zm. 27 kwietnia 1270).

Księstwa dolnośląskie: brzeskie, głogowskie, jaworskie, krośnieńskie (i) legnickie, oleśnickie, ścinawskie (i), świdnickie, wołowskie (i), wrocławskie, ziębickie, żagańskie, Księstwa opolskie: bytomskie, cieszyńskie, kozielskie, opawskie, opolskie, oświęcimskie, niemodlińskie, raciborskie, strzeleckie, zatorskie

Przypisy

  1. Herb w Zürcher Wappenrolle, herbarzu powstałym ok. 1335/1345 prawdopodobnie na terenie dzisiejszej wschodniej Szwajcarii; jest jedną z najstarszych i najważniejszych zachowanych kolekcji herbów Świętego Cesarstwa Rzymskiego.
  2. Dorosłość czyli tzw. wiek sprawny (lata sprawne) to wówczas zasadniczo 15 lat dla chłopców i 12 dla dziewczynek.