Almanach śląski

Marka jako jednostka obrachunkowa

Marka, grzywna w średniowieczu była nie tylko jednostką wagi i wartości, ale również jednostką obrachunkową używaną w systemach monetarnych. Służyła do określania wartości transakcji handlowych i rozliczeń finansowych, nawet jeśli fizycznie nie istniała moneta o takiej wartości. Używano jej do wyrażania wartości w księgach rachunkowych i dokumentach. Była miarą ułatwiająca handel i rozliczenia. Marka była dzielona na mniejsze jednostki, takie jak solidy, fenigi czy halerze. Dokładne przeliczenia różniły się w zależności od regionu i okresu.

W różnych regionach marka mogła być dzielona na różne ilości mniejszych jednostek. W Wrocławiu stosowano rachubę polską czyli grzywnę (markę) dzielono na 48 groszy. Z racji przynależności do Korony Czeskiej i tym samym silnych związków z Czechami posługiwano się też grzywną praską gdzie marka to 60 groszy. Pojawiała się dla niej nazwa "duża" lub "wielka" marka.

Marka obrachunkowa w systemie groszowym

Wrocław	Praga
1 marka = 48 groszy	1 marka = 60 groszy
1 grosz = 12 fenigów (denarów)	1 grosz = 12 fenigów (denarów)
1 fenig = 2 halerze	1 fenig = 2 halerze
1 marka = 576 fenigów	1 marka = 720 fenigów

Czyli marka wrocławska to 48 groszy = 576 fenigów = 1152 halerzy

Marka praska (nazywana we Wrocławiu dużą) to 60 groszy = 720 fenigów = 1 440 halerzy

Różnice wynikają z odmiennej wagi marki (grzywny) jako jednostki masy. Praska to 253,14 g, a polska (krakowska) to wrocławska 196,4358 g.

Złota moneta

Od końca XIV w. najważniejszą złotą monetą we Wrocławiu był węgierski floren. Miasto otrzymało co prawda od Karola IV w 1360 r. przywilej na bicie własnej złotej monety ale go nie wykorzystało (zdecydowano sie na własny złoty pieniądz w 1517 r.). Dominacja bitego od

Portal kościoła św. Jana Ewangelisty w Paczkowie

• 

  Herb Przecława z Pogorzeli, biskupa wrocławskiego w latach 1342–1376

• 

  Portal główny nyskiej fary

Gotycki portal główny paczkowskiej fary. II poł. XIV w. Herb fundatora Przecława z Pogorzeli, biskupa wrocławskiego. Panowie z Pogorzeli to jeden z możniejszych lokalnych śląskich rodów polskiego wczesnego średniowiecza. Używali pięknych imion rodowych - Wyszeniega, Racława, Przecław, Mroczko, Zbrosław, Budziwoj, ale już o dziadku biskupa Przecława kasztelanie Ryczna, palatynie opolskim Mroczku, współczesny mu rocznik kapituły poznańskiej pisze "jakiś Niemiec". Być może któryś z Pogorzelów towarzyszył Bolesławowi Wysokiemu na wygnaniu, gdyż po jego powrocie do Polski rodzina cieszyła się wielkimi łaskami księcia. Zachodni (niemiecki) jest również herb, który mogli przywieźć z tych wojaży. Herb Pogorzela to polski Grzymała, a jako że już w czasach wspomnianego Mroczka (poł. XIII w.) wielkopolscy Grzymalici nie przyznawali się do wspólnoty rodowej ze śląskimi herbownymi, to wspólny herb musiał być bardzo stary i rzeczywiście może został przywieziony z niemieckiego wygnania śląskich Piastów.

Pieczęć majestatyczna Jerzego z Podiebradów

• 

  Pieczęć majestatyczna króla Jerzego

W środku czeski lew, śląski orzeł z prawej strony (heraldycznej), lew luksemburski z lewej, orzeł morawski u góry i dolnołużycki wół u dołu. W otoku napis: * dei * gratia * rex * bohemie. Jerzy z Kunštátu i Podiebradów (6/23 IV 1420 - 22 III 1471), król Czech od 1458 r. Utrakwista, narodowy król czeski. Nieuznawany przez Wrocław.

== Pieczęć sekretna