Epitafia: Różnice pomiędzy wersjami

Z Silesiacum
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian
Linia 4: Linia 4:
<gallery mode=packed heights=260px>
<gallery mode=packed heights=260px>
Plik:Pförttner Heinrich epitafium.jpg|<div style='text-align:justify;>Epitafium, Heinrich von Pförttner (zm. 18 VIII 1660), Wilków Średzki</div>
Plik:Pförttner Heinrich epitafium.jpg|<div style='text-align:justify;>Epitafium, Heinrich von Pförttner (zm. 18 VIII 1660), Wilków Średzki</div>
Plik:Pförttner Heinrich epitafium a.jpg|Góra epitafium z herbami: [[Herby_mieszczan#Pförtner|Pförttnerów]], [[Herby_mieszczan#Heugel|Heugelów]] po lewej (o
Plik:Pförttner Heinrich epitafium b.jpg
</gallery>
</gallery>


Linia 12: Linia 14:
Heinrich von Pförttner, pan na Wilkowie studiował na uniwersytetach w Lipsku (1590), Altdorfie koło Norymbergi (1618) i Frankfurcie nad Odrą (1623). Był sędzią ziemskim [[księstwo wrocławskie|księstwa wrocławskiego]]. Żnanaty z Elżbeitą [[Herby_mieszczan#Seyfert|Seyfert]]. Małżeństwo nie pozostawiło potomków, a Elżbieta  poślubiła po śmierci Heinricha Ernsta Ferdinanda von Klaussnitz, wnosząc mu w posagu majątek Wilków.  Zmarła 16 III 1678 r, a drugi mąż, który został baronem,  w 1704 r.   
Heinrich von Pförttner, pan na Wilkowie studiował na uniwersytetach w Lipsku (1590), Altdorfie koło Norymbergi (1618) i Frankfurcie nad Odrą (1623). Był sędzią ziemskim [[księstwo wrocławskie|księstwa wrocławskiego]]. Żnanaty z Elżbeitą [[Herby_mieszczan#Seyfert|Seyfert]]. Małżeństwo nie pozostawiło potomków, a Elżbieta  poślubiła po śmierci Heinricha Ernsta Ferdinanda von Klaussnitz, wnosząc mu w posagu majątek Wilków.  Zmarła 16 III 1678 r, a drugi mąż, który został baronem,  w 1704 r.   


: Babką ojczystą Hainricha była
Inskrypcja w tłumaczeniu brzmi:  


: Matka: Magdalene von Ladebach, od 1584 r. druga małżonka Georga von Pförttnera (1551-1607) (Pusch 3, s. 228).  
''A + Ω. Tu leży i spoczywa szlachetnie urodzony,  dostojny, wielce szanowany Pan Heinrich von Pförtntner und Hellen, dziedziczny  pan tutaj na Wilkowie, z łaski  Cesarza Rzymskiego, także Węgier  i Czech, Królewskiego Majestatu;  sędzia dworski księstwa  wrocławskiego i średzkiego okręgu, który zmarł w Bogu 18 sierpnia 1660 roku w wieku 61 lat, oby Bóg był mu łaskawy i wraz z nami pozwolił mu na radosne zmartwychwstanie w Dniu Ostatecznym do życia wiecznego.''
 
''Św. Paweł do Rzymian w 8 rozdziale, wersecie 18: Cierpienia obecnego czasu nie są godne porównania z chwałą, która ma się objawić w nas.''


Inskrypcja w tłumaczeniu brzmi:


Strona użytkowa z wybranymi epitafiami potrzebnymi do innych artykułów, a zwłaszcza artykułu [[Herby mieszczan|Herby mieszczan wrocławskich]].
Strona użytkowa z wybranymi epitafiami potrzebnymi do innych artykułów, a zwłaszcza artykułu [[Herby mieszczan|Herby mieszczan wrocławskich]].


[[Kategoria:Epitafia]]
[[Kategoria:Epitafia]]

Wersja z 10:05, 11 sie 2024

Epitafia

Heinrich von Pförttner, Wilków Średzki

Epitafium Heinricha von Pförttner (zm. 18 VIII 1660) na zewnętrznej ścianie kościoła filialnego pw. św. Mateusza w Wilkowie Średzkim (Wilkau), w pow. średzki, w gm. Kostomłoty.

Płyta inskrycyjno-heraldczyna na południowej elewacji kościoła. Osiem herbów. Po stronie ojcowskiej: Pförttnerów (der Pförttner), Heugelów, Prockendorfów (der Bröckendorfer) i Hornigów, (der Hürniger), a matczynej: Ladebach (der Ladebeacher), Morenberg (der Morenberger), Wolf (der Wolften), (der Hammerstirn).

Heinrich von Pförttner, pan na Wilkowie studiował na uniwersytetach w Lipsku (1590), Altdorfie koło Norymbergi (1618) i Frankfurcie nad Odrą (1623). Był sędzią ziemskim księstwa wrocławskiego. Żnanaty z Elżbeitą Seyfert. Małżeństwo nie pozostawiło potomków, a Elżbieta poślubiła po śmierci Heinricha Ernsta Ferdinanda von Klaussnitz, wnosząc mu w posagu majątek Wilków. Zmarła 16 III 1678 r, a drugi mąż, który został baronem, w 1704 r.

Inskrypcja w tłumaczeniu brzmi:

A + Ω. Tu leży i spoczywa szlachetnie urodzony, dostojny, wielce szanowany Pan Heinrich von Pförtntner und Hellen, dziedziczny pan tutaj na Wilkowie, z łaski Cesarza Rzymskiego, także Węgier i Czech, Królewskiego Majestatu; sędzia dworski księstwa wrocławskiego i średzkiego okręgu, który zmarł w Bogu 18 sierpnia 1660 roku w wieku 61 lat, oby Bóg był mu łaskawy i wraz z nami pozwolił mu na radosne zmartwychwstanie w Dniu Ostatecznym do życia wiecznego.

Św. Paweł do Rzymian w 8 rozdziale, wersecie 18: Cierpienia obecnego czasu nie są godne porównania z chwałą, która ma się objawić w nas.


Strona użytkowa z wybranymi epitafiami potrzebnymi do innych artykułów, a zwłaszcza artykułu Herby mieszczan wrocławskich.