Jost Tauchen: Różnice pomiędzy wersjami
Z Silesiacum
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian |
m (jednak ewangeliści) |
||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
[[Plik:Tauchen Jodokus.jpg|thumb|400px|right|Autoportret Josta Tauchena? Fragment sakramentarium w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu.]] | [[Plik:Tauchen Jodokus.jpg|thumb|400px|right|Autoportret Josta Tauchena? Fragment sakramentarium w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu.]] | ||
[[Plik:Sakramentarium fa.jpg|thumb|left|Sakramentarium w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu (1453-1455)]] | [[Plik:Sakramentarium fa.jpg|thumb|left|Sakramentarium w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu (1453-1455)]] | ||
'''Jost Tauchen''' (Jodok, Jodocus) to kamieniarz, ludwisarz, rzeźbiarz, odlewnik pracujący znaczną część swojego życia we Wrocławiu gdzie | '''Jost Tauchen''' (Jodok, Jodocus) to kamieniarz, ludwisarz, rzeźbiarz, odlewnik pracujący znaczną część swojego życia we Wrocławiu, gdzie stworzył swoje najznakomitsze dzieła. Mieszczanin wrocławski. Urodzony przed 1425, zmarły po 1495 - to daty graniczne wzmianek o nim w dokumentach. Pochodził prawdopodobnie z Legnicy. Przed przybyciem do Wrocławia, w 1451 r., pracował w Zgorzelcu. | ||
Miał początkowo warsztat przy Hundegasse (znana współcześnie jako ul. św. Antoniego) - wzmianka w 1464 r. W latach 1477-1495 wynajmował z żoną od miasta mieszkanie w wieży murów miejskich. | Miał początkowo warsztat przy Hundegasse (znana współcześnie jako ul. św. Antoniego) - wzmianka w 1464 r. W latach 1477-1495 wynajmował z żoną od miasta mieszkanie w wieży murów miejskich. Żony miał przynajmniej dwie. W 1476 r. został starszym utworzonego właśnie (1475) cechu wrocławskich kamieniarzy i murarzy. Pracował w piaskowcu, sztucznym kamieniu oraz w brązie. Posiadał też prawdopodobnie ludwisarnię (zapisy w aktach miejskich z lat 1468-1470 mówią o odlewaniu kul armatnich). | ||
== Domniemany autoportret == | == Domniemany autoportret == | ||
W połowie XIX w. pojawiła się teza (Hermann Luchs, Alwin Schultz), że dwie z postaci wśród | W połowie XIX w. pojawiła się teza (Hermann Luchs, Alwin Schultz), że dwie z postaci wśród ewangelistów i starotestamentowych proroków w podstawie sakramentarium to kryptoportrety Jedoka Tauchena i któregoś z jego współpracowników<ref name="Luchs">Luchs Hermann. ''Die Denkmäler der St. Elisabeth-Kirche zu Breslau : mit einem lithographirten Grundriss der Kirche''. Breslau: 1860.</ref><ref name='Schultz">Schultz Alwin. ''De vita atque operibus magistri Jodoci Tauchen lapicidae Wratislaviensis, saeculo XVto florentis''. Vratislaviae: 1864.</ref>. Hipoteza ta przyjęła się, ostatnio jest jednak kwestionowana. Jan Gromadzki (2016) uważa, że "oba popiersia posiadają idealizowane oblicza, zgodne z ikonografią tematu obowiązującą w okresie tzw. stylu miękkiego"<ref name="Gromadzki">Gromadzki Jan. ''Sakramentarium w kościele św. Wawrzyńca i św. Elżbiety we Wrocławiu. Historia i ikonografia.'' Roczniki Sztuki Śląskiej, XXIV, Wrocław 2016, s. 27-59.</ref> (gotyk międzynarodowy, styl dworski, styl piękny, gotyk kosmopolityczny), a styl ten w latach 50. XV w. w Europie Centralnej, w tym na Śląsku "miał się jeszcze bardzo dobrze" i jego cechy są też wyraźnie widoczne w dekoracji sakramentarium, zwłaszcza w drobniejszej plastyce<ref name="Gromadzki"/>. | ||
== Dzieła == | == Dzieła == | ||
* sakramentarium w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu (1453-1455) | * sakramentarium w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu (1453-1455) | ||
* płyta nagrobna arcybiskupa Jana Sprowskiego dla katedry gnieźnieńskiej; zamówienie w 1462 za 222 węgierskie floreny ale nie wiadomo czy zostało wykonane, w każdym razie płyta nie zachowała się | * płyta nagrobna arcybiskupa Jana Sprowskiego dla katedry gnieźnieńskiej; zamówienie w 1462 za 222 węgierskie floreny, ale nie wiadomo, czy zostało wykonane, w każdym razie płyta nie zachowała się | ||
* kaplica Philipa Dachsa przy nawie północnej kościoła Najświętszej Marii Panny na Piasku (1466-1469) | * kaplica Philipa Dachsa przy nawie północnej kościoła Najświętszej Marii Panny na Piasku (1466-1469) | ||
* prace przy przebudowie wrocławskiego ratusza w latach 70. XV w. (wsporniki północnej nawy Sali Wielkiej?, rzeźby Sali Książęcej?) | * prace przy przebudowie wrocławskiego ratusza w latach 70. XV w. (wsporniki północnej nawy Sali Wielkiej?, rzeźby Sali Książęcej?) | ||
Wersja z 05:38, 16 paź 2023
Jost Tauchen (Jodok, Jodocus) to kamieniarz, ludwisarz, rzeźbiarz, odlewnik pracujący znaczną część swojego życia we Wrocławiu, gdzie stworzył swoje najznakomitsze dzieła. Mieszczanin wrocławski. Urodzony przed 1425, zmarły po 1495 - to daty graniczne wzmianek o nim w dokumentach. Pochodził prawdopodobnie z Legnicy. Przed przybyciem do Wrocławia, w 1451 r., pracował w Zgorzelcu.
Miał początkowo warsztat przy Hundegasse (znana współcześnie jako ul. św. Antoniego) - wzmianka w 1464 r. W latach 1477-1495 wynajmował z żoną od miasta mieszkanie w wieży murów miejskich. Żony miał przynajmniej dwie. W 1476 r. został starszym utworzonego właśnie (1475) cechu wrocławskich kamieniarzy i murarzy. Pracował w piaskowcu, sztucznym kamieniu oraz w brązie. Posiadał też prawdopodobnie ludwisarnię (zapisy w aktach miejskich z lat 1468-1470 mówią o odlewaniu kul armatnich).
Domniemany autoportret
W połowie XIX w. pojawiła się teza (Hermann Luchs, Alwin Schultz), że dwie z postaci wśród ewangelistów i starotestamentowych proroków w podstawie sakramentarium to kryptoportrety Jedoka Tauchena i któregoś z jego współpracowników[1][2]. Hipoteza ta przyjęła się, ostatnio jest jednak kwestionowana. Jan Gromadzki (2016) uważa, że "oba popiersia posiadają idealizowane oblicza, zgodne z ikonografią tematu obowiązującą w okresie tzw. stylu miękkiego"[3] (gotyk międzynarodowy, styl dworski, styl piękny, gotyk kosmopolityczny), a styl ten w latach 50. XV w. w Europie Centralnej, w tym na Śląsku "miał się jeszcze bardzo dobrze" i jego cechy są też wyraźnie widoczne w dekoracji sakramentarium, zwłaszcza w drobniejszej plastyce[3].
Dzieła
- sakramentarium w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu (1453-1455)
- płyta nagrobna arcybiskupa Jana Sprowskiego dla katedry gnieźnieńskiej; zamówienie w 1462 za 222 węgierskie floreny, ale nie wiadomo, czy zostało wykonane, w każdym razie płyta nie zachowała się
- kaplica Philipa Dachsa przy nawie północnej kościoła Najświętszej Marii Panny na Piasku (1466-1469)
- prace przy przebudowie wrocławskiego ratusza w latach 70. XV w. (wsporniki północnej nawy Sali Wielkiej?, rzeźby Sali Książęcej?)
- prace przy dzwonnicy kościoła św. Jakuba w Nysie - dekoracje rzeźbiarskie (lata 70. do prawdopodobnie 1493)
Prawdopodobne
- górny chór (chór zakonny) w kościele Najświętszej Marii Panny na Piasku (1463-1464, niezachowany)
- brązowa chrzcielnica w kościele św. Elżbiety we Wrocławiu, obecnie w Muzeum Narodowym w Warszawie
- brązowa chrzcielnica w kościele Marii Panny w Bańskiej Bystrzycy
- piaskowcowa chrzcielnica w wspomnianym kościele Najświętszej Marii Panny na Piasku
- marmurowa płyta nagrobna księcia opawskiego Przemysława (zm. 1478), znajdująca się w kościele św. Krzyża we Wrocławiu
- mosiężna płyta nagrobna biskupa Piotra Nowaka (zm. 1456) w katedrze wrocławskiej
- mosiężna płyta nagrobna biskupa Rudolfa von Rüdesheim (zm. 1482) w katedrze wrocławskiej
- mosiężna płyta nagrobna księcia Wacława Żagańskiego (zm. 1488) w kościele św. Barbary we Wrocławiu (aktualnie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu)
Przypisy
- ↑ Luchs Hermann. Die Denkmäler der St. Elisabeth-Kirche zu Breslau : mit einem lithographirten Grundriss der Kirche. Breslau: 1860.
- ↑ Schultz Alwin. De vita atque operibus magistri Jodoci Tauchen lapicidae Wratislaviensis, saeculo XVto florentis. Vratislaviae: 1864.
- ↑ 3,0 3,1 Gromadzki Jan. Sakramentarium w kościele św. Wawrzyńca i św. Elżbiety we Wrocławiu. Historia i ikonografia. Roczniki Sztuki Śląskiej, XXIV, Wrocław 2016, s. 27-59.
