Figura św. Jana Nepomucena sprzed Bramy Mikołajskiej: Różnice pomiędzy wersjami

Z Silesiacum
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 1: Linia 1:
Figura '''św. Jana Nepomucena''' stojąca od 2004 r. koło kościoła św. Teresy od Dzieciątka Jezus '''na Osobowicach''' to najmniej znany z wrocławskich pomników praskiego męczennika, a jest najstarszym z nich i ma bardzo ciekawą historię. Stanął w 1716 r. na moście przed Bramą Mikołajską.  W 1746 r. protestanccy mieszkańcy miasta wymusili jego przeniesienie i figurę  przygarnęły klaryski, ustawiając go w swoich Osobowicach, w pobliżu Wzgórza Kaplicznego. Po renowacji, od września 2004 r., ustawiony koło kościoła parafialnego pw. Teresy od Dzieciątka Jezus  przy ul. Osobowickiej. Pomnik nieraz mylnie identyfikowany z powstałą niedługo po nim (1719) figurą ustawioną przed kościołem św. Mikołaja w Szczepinie.  
Koło kościoła pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus '''na Osobowicach''' stoi od 2004 r. '''barokowy pomnik św. Jana Nepomucena'''. To już trzecie miejsce zameldowania  tej powstałej w '''1716 r.''' figury. Niektórzy twierdzą, że czwarte ale to jednak nieporozumienie, których w historii tej statui jest więcej. Są też legendy i  nierozwiązane zagadki. Śmiało można powiedzieć, że chociaż nie jest to ani najbardziej znany wrocławski pomnik praskiego kanonika, ani też najwybitniejszy, to oprócz tego, że najstarszy wolnostojący, to na pewno również z najciekawszą historią wpisującą się wyznaniową mapę śląskiej stolicy.  
 
Krótki opis wyglądu. Święty przedstawiony jest w najbardziej klasycznym typie jego przedstawień, pochodzącym bezpośrednio z Mostu Karola w Pradze. To tam w miejscu śmierci, ustawiono na dziesięć lat przed jej trzechsetną rocznicą (1683 r.)  odlaną z brązu rzeźbę, która stała się wzorem dla tysięcy "Nepomuków". Święty przedstawiony został jako kanonik w stroju chórowym, czyli w sutannie, na którą założył prałacką [[rokieta|rokietę]], a na nią zarzucił almucję kanonika zawiązaną ozdobnym sznurem. Na głowie [[biret]]. Wszystko  w stylu epoki. Ale nie tej, w której żył czyli dojrzałego, a właściwie zbliżającego sie schyłku, średniowiecza tylko baroku, czyli czasu gdy pomnik na Moście Karola powstał. Klasyczną pozą św. Jana jest [[kontrapost]], w którym lekko pochyla głowę w kierunku adorowanego przez siebie krucyfiksu przygarnianego lewą ręką do ramienia. W prawej trzyma palmę przynależną i symbolizującą męczennika. Głowę otacza aureola z pięcioma gwiazdami, które miały się  ukazać w chwili śmierci w nurtach Wełtawy.  Nie widzimy innych z szerokiej gamy atrybutów św. Jana. Warto jednak zwrócić uwagę na charakterystyczne dla ikonografii praskiego wikariusza generalnego wystające spod sutanny buciki - modne ze ściętym noskiem. Wyrzeźbiona w piaskowcu postać o lekko ponadprzeciętnej na swoje czasy wysokości (175 cm)  stoi na również piaskowcowym cokole. Niestety nie dotrwał on do ostatniej renowacji (2003) w stanie, który pozwoliłby odtworzyć go w pełni odtworzyć. Największym problemem okazała się inskrypcja na przedniej ścianie (fot). Już Walter Nickel podaje, że "na podstawie mocno uszkodzony napis z rokiem powstania w [[chronogram]]ie <small>(Nickel 1938)</small>.
 
Stanął w 1716 r. na moście przed Bramą Mikołajską.  W 1746 r. protestanccy mieszkańcy miasta wymusili jego przeniesienie i figurę  przygarnęły klaryski, ustawiając go w swoich Osobowicach, w pobliżu Wzgórza Kaplicznego. Po renowacji, od września 2004 r., ustawiony koło kościoła parafialnego pw. Teresy od Dzieciątka Jezus  przy ul. Osobowickiej. Pomnik nieraz mylnie identyfikowany z powstałą niedługo po nim (1719) figurą ustawioną przed kościołem św. Mikołaja w Szczepinie.  


    
    


 
1393
<gallery mode=packed heights=230px>
<gallery mode=packed heights=230px>
Plik:Osobowice Nepomucen pomnik 2023.jpg|Pomnik św. Jana Nepomucena, 2023
Plik:Osobowice Nepomucen pomnik 2023.jpg|Pomnik św. Jana Nepomucena, 2023

Wersja z 10:32, 14 cze 2023

Koło kościoła pw. św. Teresy od Dzieciątka Jezus na Osobowicach stoi od 2004 r. barokowy pomnik św. Jana Nepomucena. To już trzecie miejsce zameldowania tej powstałej w 1716 r. figury. Niektórzy twierdzą, że czwarte ale to jednak nieporozumienie, których w historii tej statui jest więcej. Są też legendy i nierozwiązane zagadki. Śmiało można powiedzieć, że chociaż nie jest to ani najbardziej znany wrocławski pomnik praskiego kanonika, ani też najwybitniejszy, to oprócz tego, że najstarszy wolnostojący, to na pewno również z najciekawszą historią wpisującą się wyznaniową mapę śląskiej stolicy.

Krótki opis wyglądu. Święty przedstawiony jest w najbardziej klasycznym typie jego przedstawień, pochodzącym bezpośrednio z Mostu Karola w Pradze. To tam w miejscu śmierci, ustawiono na dziesięć lat przed jej trzechsetną rocznicą (1683 r.) odlaną z brązu rzeźbę, która stała się wzorem dla tysięcy "Nepomuków". Święty przedstawiony został jako kanonik w stroju chórowym, czyli w sutannie, na którą założył prałacką rokietę, a na nią zarzucił almucję kanonika zawiązaną ozdobnym sznurem. Na głowie biret. Wszystko w stylu epoki. Ale nie tej, w której żył czyli dojrzałego, a właściwie zbliżającego sie schyłku, średniowiecza tylko baroku, czyli czasu gdy pomnik na Moście Karola powstał. Klasyczną pozą św. Jana jest kontrapost, w którym lekko pochyla głowę w kierunku adorowanego przez siebie krucyfiksu przygarnianego lewą ręką do ramienia. W prawej trzyma palmę przynależną i symbolizującą męczennika. Głowę otacza aureola z pięcioma gwiazdami, które miały się ukazać w chwili śmierci w nurtach Wełtawy. Nie widzimy innych z szerokiej gamy atrybutów św. Jana. Warto jednak zwrócić uwagę na charakterystyczne dla ikonografii praskiego wikariusza generalnego wystające spod sutanny buciki - modne ze ściętym noskiem. Wyrzeźbiona w piaskowcu postać o lekko ponadprzeciętnej na swoje czasy wysokości (175 cm) stoi na również piaskowcowym cokole. Niestety nie dotrwał on do ostatniej renowacji (2003) w stanie, który pozwoliłby odtworzyć go w pełni odtworzyć. Największym problemem okazała się inskrypcja na przedniej ścianie (fot). Już Walter Nickel podaje, że "na podstawie mocno uszkodzony napis z rokiem powstania w chronogramie (Nickel 1938).

Stanął w 1716 r. na moście przed Bramą Mikołajską. W 1746 r. protestanccy mieszkańcy miasta wymusili jego przeniesienie i figurę przygarnęły klaryski, ustawiając go w swoich Osobowicach, w pobliżu Wzgórza Kaplicznego. Po renowacji, od września 2004 r., ustawiony koło kościoła parafialnego pw. Teresy od Dzieciątka Jezus przy ul. Osobowickiej. Pomnik nieraz mylnie identyfikowany z powstałą niedługo po nim (1719) figurą ustawioną przed kościołem św. Mikołaja w Szczepinie.


1393


Literatura

  • Amator zrobił jak potrafił. Wieczór Wrocławia, 27.VIII.1980.
  • Antkowiak Zygmunt. Pomniki Wrocławia. Wrocław: 1985, s. 19-21.
  • Burgemeister Ludwig, Grundmann Günther. Die Kunstdenkmaler der Stadt Breslau im Auftrage des Niederschlesischen Provinzialverbandes. Bd 3. Breslau, 1934, s. 168. (cBW 67)
  • Kolbiarz Arutur. Prace warsztatu Thomasa Weissfeldta wykonane do kościoła pw. Narodzenia NMP w Psarach pod Oławą. Przyczynek do badań nad rzeźbą wrocławską początku XVIII wieku. Quart Nr 1(31)/2014. (cBW 98)
  • Lenz Rudolf. Zur Restaurierung der Nepomukskulptur in Breslau-Oswitz / Wrocław-Osobowice im Jahr 2004.
  • Neues allgemeines Deutsches Adels-Lexicon. Band 6: Loewenthal – Osorowski. Leipzig: 1865, s. 160.
  • Nickel Walter. Die öffentlichen Denkmäler und Brunnen Breslaus. Breslau: 1938. (cBW 97)
  • Organisty Adam. Thomas Weissfeldt. Heslo v: Slezsko, perla v české koruně. Praha 2006, s. 500.
  • Perzyński Marek. Wrocław dla dociekliwych. Pomniki, tajemnice kościołów i klasztorów, kresowe pamiątki. Wrocław: 2008, s. 77-79.
  • RT. Figura św. Jana Nepomucena. W: Encyklopedia Wrocławia. Wrocław: 2006, s. 197.
  • Troszczyński Ryszard. Zapomniany osobowicki święty Jan z Nepomuka. Nowe Życie, listopad 2006. (cBW 96)
  • Uhlhorn Anneliese. Meister und Werke der Plastik des Spätbarocks in Breslau : (ca. 1700 - 1750). Berlin: 1927, s. 52-53.
  • Wiese Erich. Thomas Weissfeldt, ein nordischer Barockbildhauer in Schlesien. Jahrbuch der Preußischen Kunstsammlungen, 1934 (55), s. 57-88. (-)
  • Wilczyńska Krystyna. Osobowice - wieś Klarysek. Na Oświciu, nr 3, marzec 2002, s. 3.