Wrocławski almanach

Almanach wrocławski

• 
  Wrocław, kamienna głowa z II poł. XII w. (kopia w Muzeum Architektury); prawdopodobnie fragment całopostacioweego posągu. Łączona z opactwem ołbińskim, klasztorem Kanoników Regularnych na Ślęży, lub opactwem Najświętszej Marii Panny na Piasku. Roman Reinfuss przypuszcza, że może to być twórczość miejscowych kamieniarzy, zatrudnionych pomocniczo przy budowie obiektów sakralnych przez rzemieślników z zachodu. Prezentuje nurt tradycyjny (ludowy), różny od stylowej rzeźby romańskiej.
• 
  Kafel ceramiczny z XV w., Stare Miasto we Wrocławiu; herb pasyjny czyli fikcyjny herb Chrystusa; domniemywano, że takim znakiem (z arma Christi) mógłby posługiwać się sam Chrystus; pojawiał się często w grafikach i herbarzach.
• 

  Obseceniczna scena na wrocławskim Ratuszu, przełom XV/XVI w.

• 
  Herb farbiarzy i apretowników królestwa Czech; nadanie przez cesarza Ferdynanda I w 1562 r.; znaku takiego używali również farbiarze śląscy, w tym wrocławscy.

• Sceny na stropach w kamienicy Rynek 6 we Wrocławiu (kamienica Pod Złotym Słońcem)
• 
  Kobieta w średnim wieku (żona) w asyście paradnie ubranego młodego mężczyzny wymierza klapsa klęczącemu z opuszczonymi spodniami starszemu mężczyźnie (mężowi). Satyryczna scena o podtekście erotycznym. Mąż rogacz jest ośmieszany przez żonę.
• 
  Dziewczyna trzyma wianek, do którego młodzieniec próbuje wbić za pomocą rakietki piłkę. Gest dziewczyny wyraża zachętę i gotowość do oddania się, a gesty młodzieńca wyrażają chęć pozbawienia towarzyszkę zabawy dziewictwa.
• 
  Mniszki w dominikańskich habitach ciągną na sznurze korpulentnego mnicha trzymającego w jednej ręce różaniec, a w drugiej butelkę z alkoholem. Satyra na gnuśność i złe prowadzenie się katolickiego kleru.

Zobacz Stary Wrocław