Szablon:Artykuł miesiąca: Różnice pomiędzy wersjami

Z Silesiacum
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
 
(Nie pokazano 27 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
<div style="float:right;margin-left:0.9em">[[Plik:Maniów Wielki figura św. Jana Nepomucena 2.jpeg|220px]]</div>
'''Proces o zdradę stanu we Wrocławiu w roku 1490'''<br>
Bardziej imponująca z dwóch figur [[święty Jan Nepomucen|św. Jana Nepomucena]] w [[Maniów Wielki|Maniowie Wielkim]] stoi  na placu w północno-wschodniej części wsi przy ul Okulickiej, w pobliżu kościoła).
Epizod, który zostanie opowiedziany w kolejnych wersach, przenosi nas do okresu wielkiej niemocy Cesarstwa Niemieckiego. Był to czas, gdy Fryderyk III, „arcyśpioch Świętego Cesarstwa Rzymskiego”, panował, ale raczej nie rządził Niemcami przez ponad pół wieku (1440-1493). Nasza ojczyzna stała się sceną wielu wewnętrznych zmagań, których pozbawiony energii cesarz nie był w stanie kontrolować. Nie tylko skonfliktowane siły w imperium przysparzały ciągłego niepokoju temu władcy, który wydawał się własnym cieniem, ale także na granicach imperium podnosili głowy tam panujący i potrafili dotkliwie nękać nosiciela korony Niemiec. Byli to zwłaszcza król czeski Jerzy z Podiebradów i król Węgier. Ci dwaj charyzmatyczni i pełni wigoru możnowładcy doszli do panowania po śmierci Władysława Pogrobowca w 1457 roku.
Część swojej pierwotnej siły wykorzystywali do pogorszenia sytuacji monarchy Niemiec, ale nie mniej pochłaniały ich ciężkie walki między sobą. Obowiązywały w nich role: prawowierny kontra heretyk, katolicy przeciwko husytom. Wciąż potężny, mimo ugodowej polityki soboru bazylejskiego, ruch husycki zdołał znaleźć w Jerzym z Podiebradów przywódcę, który obok celów religijnych, a czasem nawet tylko pod ich maską, dążył do celów narodowych: wzmocnienia elementu czeskiego w Czechach. '''[[Proces o zdradę stanu we Wrocławiu w 1490 roku|... cały artykuł]]'''
----
[[Plik:Koncert Dawida.jpg|left|260px]]
'''Koncert Jędrzycha dla Hedwig''' w Trzebnicy


Naturalnej wielkości (170 cm) figura Świętego stoi na małej, prostokątnej, dziesięciocentymetrowej grubości [[plinta|plincie]],  ułożonej na dwustrefowym [[cokół|cokole]] o wysokości 270 cm i przekroju prostokąta o bokach u dołu 130x90cm. Górna część cokołu ujęta jest dwoma [[spływ wolutowy|spływami wolutowymi]] zdobionymi [[kampanula]]mi i ożywiona wieńczącą cokół szeroką profilowaną pokrywą. Na czołowej i tylnej stronie górnej części widnieją łacińskie inskrypcje zawierające [[chronostych]] z datą fundacji, którą należy odczytać jako rok 1752, oraz wzmianką o fundatorze. Święty Jan Nepomucen przedstawiony jest zgodnie  ze swoją [[Nepomuk|klasyczną barokową ikonografią]] w ubraniu wyższego duchownego zgodnym z kontrreformacyjną modą kościelną. Oprócz charakterystycznej dla niego adoracji krucyfiksu, trzymanego tu na prawym ramieniu, autor rzeźby nie przedstawił żadnych związanych z czeskim Świętym [[atrybuty świętych|atrybutów]]. Lekki[[kontrapost]] i skłon głowy w kierunku krzyża i drapowanie szat nadają postaci zwiewny wygląd, podkreślony też rysującym się na twarzy uśmiechem. Rzeźbie brakuje dużego fragmentu lewej ręki oraz podtrzymywanej nią części belki krzyża. Całość wykonana jest z piaskowca. Pomnik otacza, również piaskowcowa, ażurowa balustrada na obwodzie zbliżonym do kwadratu o ściętych narożach (boki 275 i 260cm, wysokość 76 cm, szerokość 22 cm). Charakterystyczne dla figur o rozbudowanych cokołach balustrady często ulegały zniszczeniu. W powiecie wrocławskim zachowała się jeszcze w [[Tyniec nad Ślęzą - figura św. Jana Nepomucena|Tyńcu nad Ślęzą]], a szczątkowe fragmenty w [[Kamionna - figura św. Jana Nepomucena|Kamionnej]]. Pomnik jest w złym stanie i wymaga pilnej renowacji.
Podczas prac renowacyjnych przy kościele świętych Jadwigi i Bartłomieja, należącym do zespołu klasztornego cysterek w Trzebnicy, ufundowanego przez księcia Henryka I Brodatego w 1202 roku z inspiracji jego żony, księżnej Jadwigi, odkryto w 1935 roku portal fasady zachodniej. Tympanon tego portalu składa się z trzech płyt, na których przedstawiono Dawida grającego na cytrze, słuchającą go Batszebę i jej służkę.


Frontowa inskrypcja w niezbyt udanym przekładzie: ''Przykład miłuj męża, który żył na świecie. Jeśli będziesz [go] naśladował wiesz, że prawą pójdziesz drogą'' i w lepszym osoby znającej, używającej łaciny i czującej ducha sakralnych inskrypcji: ''Wzór czcigodnego męża, który zwycięża w świecie, skoro kroczy przez ciemność prostą drogą wiary''.
Od razu  do rzeczy. To dworska scena, nie biblijna. Nie znajduje się w Starym Testamencie, ponieważ została wymyślona na potrzeby śląskiego Piasta, Henryka (+- 1167-1238), w ówczesnej polszczyźnie Jędrzycha, nazywanego Brodatym, oraz jego żony, niemieckiej księżniczki Meranii, Jadwigi (+- 1179-1243). Mieli oni zostać przedstawieni na budowli, którą fundowali, co też zrealizowano. Widzimy więc Jędrzycha i Hedwig w postaciach Dawida i Batszeby. Dlaczego, pomimo pewnego zdumienia historyków sztuki tą sceną, tak trudną do uzasadnienia z punktu widzenia religijnego i innym niż zaproponowany celem, nie pojawia się interpretacja Koncertu Dawida jako kryptoportretu? '''[[Koncert Jędrzycha dla Hedwig w Trzebnicy|... cały artykuł]]'''  
----
[[Plik:Niedźwiednik figura Jana Nepomucena.jpg|left|260px]]
'''Kabalistyczny zapis daty''' na barokowej statui


Tylna inskrypcja w tym samym jak wyżej układzie i z podobnym  zastrzeżeniem: ''Na cześć i dla uczczenia św. Jana Nepomucena wzniosła [statuę] pobożność i na wieki wieków słudzy oddani'' i ''Ku chwale i czci świętego Jana Nepomucena wzniosła pobożność przy wsparciu niezmiennie wiernego sługi''.  
[[Figura z kabalistycznym zapisem daty|Figura św. Jana Nepomucena w Niedźwiedniku w gm. Ziębice, w pow. ząbkowickim]] ma bardzo nietypową inskrypcję, której sens i forma były chyba do tej pory nierozpoznane - przynajmniej nie ma o tym mowy w szeroko dostępnych materiałach wspominających o tym pomniku,  powstałych po II wojnie światowej.
'''[[Maniów Wielki - figura św. Jana Nepomucena przy ul. Okulickiej|... czytaj dalej]]'''  
 
<div align="right"> Poprzednie artykuły: [[Smreczyna - grupa Piety]] * [[Czernica - kolumna maryjna]] *  [[Grodzisk Mazowiecki - kapliczka Matki Boskiej przy ul. 1 Maja|Grodzisk Mazowiecki]] * [[Piotrowice (powiat proszowicki)|Piotrowice]]
Autorem rzeźby jest bardzki artysta Ludwig Andreas Jäschke. Stoi ona przy głównej drodze przebiegającej przez wieś, w jej części początkowej od strony Ziębic, na prawo od drogi odchodzącej do gospodarstw 96, 97, 99 <small>(50°35'10.2"N 16°57'40.1"E)</small>. Koło figury płynie bezimienny potok będący lewobrzeżnym dopływem Oławy. Jan z Pomuka przedstawiony jest w charakterystyczny sposób nawiązujący do pierwowzoru Nepomuków na Moście Karola w Pradze ...
[[Specjalna:Nowe_strony|Więcej nowych artykułów]]
 
</div>
'''''Najciekawszym elementem pomnika''''' jest bardzo nietypowa w formie inskrypcja na cokole. Oprócz łacińskich słów zawiera też liczby, w tym powtórzone czterokrotnie 1743, które słusznie odczytywane jest jako data. Inne liczby pozostawały tajemnicą i opisujący pomnik najczęściej zbywają je stwierdzeniem, że napis jest niezrozumiały, lub że zawiera nie wiadomo z jakiego powodu tajemnicze ciągi liczb '''[[Figura z kabalistycznym zapisem daty|... cały artykuł]]'''  
----
<noinclude>[[Kategoria:Szablony strony głównej]]</noinclude>
<noinclude>[[Kategoria:Szablony strony głównej]]</noinclude>

Aktualna wersja na dzień 08:34, 21 maj 2024

Proces o zdradę stanu we Wrocławiu w roku 1490
Epizod, który zostanie opowiedziany w kolejnych wersach, przenosi nas do okresu wielkiej niemocy Cesarstwa Niemieckiego. Był to czas, gdy Fryderyk III, „arcyśpioch Świętego Cesarstwa Rzymskiego”, panował, ale raczej nie rządził Niemcami przez ponad pół wieku (1440-1493). Nasza ojczyzna stała się sceną wielu wewnętrznych zmagań, których pozbawiony energii cesarz nie był w stanie kontrolować. Nie tylko skonfliktowane siły w imperium przysparzały ciągłego niepokoju temu władcy, który wydawał się własnym cieniem, ale także na granicach imperium podnosili głowy tam panujący i potrafili dotkliwie nękać nosiciela korony Niemiec. Byli to zwłaszcza król czeski Jerzy z Podiebradów i król Węgier. Ci dwaj charyzmatyczni i pełni wigoru możnowładcy doszli do panowania po śmierci Władysława Pogrobowca w 1457 roku. Część swojej pierwotnej siły wykorzystywali do pogorszenia sytuacji monarchy Niemiec, ale nie mniej pochłaniały ich ciężkie walki między sobą. Obowiązywały w nich role: prawowierny kontra heretyk, katolicy przeciwko husytom. Wciąż potężny, mimo ugodowej polityki soboru bazylejskiego, ruch husycki zdołał znaleźć w Jerzym z Podiebradów przywódcę, który obok celów religijnych, a czasem nawet tylko pod ich maską, dążył do celów narodowych: wzmocnienia elementu czeskiego w Czechach. ... cały artykuł


Koncert Jędrzycha dla Hedwig w Trzebnicy

Podczas prac renowacyjnych przy kościele świętych Jadwigi i Bartłomieja, należącym do zespołu klasztornego cysterek w Trzebnicy, ufundowanego przez księcia Henryka I Brodatego w 1202 roku z inspiracji jego żony, księżnej Jadwigi, odkryto w 1935 roku portal fasady zachodniej. Tympanon tego portalu składa się z trzech płyt, na których przedstawiono Dawida grającego na cytrze, słuchającą go Batszebę i jej służkę.

Od razu do rzeczy. To dworska scena, nie biblijna. Nie znajduje się w Starym Testamencie, ponieważ została wymyślona na potrzeby śląskiego Piasta, Henryka (+- 1167-1238), w ówczesnej polszczyźnie Jędrzycha, nazywanego Brodatym, oraz jego żony, niemieckiej księżniczki Meranii, Jadwigi (+- 1179-1243). Mieli oni zostać przedstawieni na budowli, którą fundowali, co też zrealizowano. Widzimy więc Jędrzycha i Hedwig w postaciach Dawida i Batszeby. Dlaczego, pomimo pewnego zdumienia historyków sztuki tą sceną, tak trudną do uzasadnienia z punktu widzenia religijnego i innym niż zaproponowany celem, nie pojawia się interpretacja Koncertu Dawida jako kryptoportretu? ... cały artykuł


Kabalistyczny zapis daty na barokowej statui

Figura św. Jana Nepomucena w Niedźwiedniku w gm. Ziębice, w pow. ząbkowickim ma bardzo nietypową inskrypcję, której sens i forma były chyba do tej pory nierozpoznane - przynajmniej nie ma o tym mowy w szeroko dostępnych materiałach wspominających o tym pomniku, powstałych po II wojnie światowej.

Autorem rzeźby jest bardzki artysta Ludwig Andreas Jäschke. Stoi ona przy głównej drodze przebiegającej przez wieś, w jej części początkowej od strony Ziębic, na prawo od drogi odchodzącej do gospodarstw 96, 97, 99 (50°35'10.2"N 16°57'40.1"E). Koło figury płynie bezimienny potok będący lewobrzeżnym dopływem Oławy. Jan z Pomuka przedstawiony jest w charakterystyczny sposób nawiązujący do pierwowzoru Nepomuków na Moście Karola w Pradze ...

Najciekawszym elementem pomnika jest bardzo nietypowa w formie inskrypcja na cokole. Oprócz łacińskich słów zawiera też liczby, w tym powtórzone czterokrotnie 1743, które słusznie odczytywane jest jako data. Inne liczby pozostawały tajemnicą i opisujący pomnik najczęściej zbywają je stwierdzeniem, że napis jest niezrozumiały, lub że zawiera nie wiadomo z jakiego powodu tajemnicze ciągi liczb ... cały artykuł