Epitafium Konrada Sauermanna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Silesiacum
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
 
(Nie pokazano 15 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
Epitafium zm. w 1561 r. '''Konrada Sauermanna''' (Kunrath Saurman), właściciela Jelcza i kilku innych majątków, jest umieszczone na południowej ścianie  (prawa od wejścia) kaplicy rodziny Sauermann<ref>Pierwsza kaplica od wschodu po południowej stronie kościoła (nr I na [[:Plik:Wrocław św. Elżbieta kaplice.jpg|planie]].)</ref>.   
Epitafium zm. w 1561 r. '''Konrada Sauermanna''' (Kunrath, Kunradt Saurman), właściciela Jelcza i kilku innych majątków, jest umieszczone na południowej ścianie  (prawa od wejścia) kaplicy rodziny Sauermann<ref name="Kaplica">Pierwsza kaplica od wschodu po południowej stronie kościoła (nr I na [[:Plik:Wrocław św. Elżbieta kaplice.jpg|planie]].)</ref> w [[Epitafia_i_płyty_nagrobne_we_wrocławskiej_farze_elżbietańskiej#Kaplica_rodziny_Sauermann_(I)|farze elżbietańskiej we Wrocławiu]].   
__TOC__
== Konrad Sauermann ==
Pomimo dziesięciorga rodzeństwa odziedziczył on po ojcu, też Konradzie, znaczny majątek, który nie zawsze powstawał w do końca uczciwy sposób. Ojciec ten przybył do Wrocławia z Gefress
we Frankonii za stryjem [[Epitafia_i_płyty_nagrobne_we_wrocławskiej_farze_elżbietańskiej#Filar_V|Sebaldem]] i był założycielem II głównej linii [[Herby_mieszczan#Sauermann|Sauermannów]]. Obywatelstwo miasta uzyskał w 1490 r. Zajmował się międzynarodowym handlem suknem, miał kram w Sukiennicach. Potem wszedł w interesy kredytowe. Udzielał m.in. pożyczek królowi Ludwikowi. Zajmował się też mennictwem  i był związany ze świdnicką aferą psucia polskiej drobnej monety (półgroszków) poprzez bicie imitujących je tzw. Pölchen (Polaczków).


Pomimo dziesięciorga rodzeństwa odziedziczył on po ojcu, też Konradzie, znaczny majątek, który nie zawsze powstawał w do końca uczciwy sposób. Ojciec ten przybył do Wrocławia z Gefress za wujem Sebaldem i był założycielem II głównej linii Sauermannów. Obywatelstwo miasta uzyskał w 1490 r. Zajmował się międzynarodowym handlem suknem, miał kram w Sukiennicach. Potem
Konrad syn prowadził szczęśliwe interesy w handlu i kredycie, pomnażając jeszcze majątek. Również on udzielał pożyczek władcy. M.in. za 18 000 talarów wziął w zastaw od cesarza Ferdynanda I Prudnik i 7 okolicznych wsi.  Dwukrotnie żonaty. 1. W 1518 z Anną von [[Herby_mieszczan#Haunold|Haunold]] ze starej patrycjuszowskiej rodziny wrocławskiej. 2. W 1548 r. z Kunegundą von Motschelnitz, córką Sebastiana, pana na Pełczynie koło Wołowa. Miał z pierwszego małżeństwa sześcioro lub pięcioro dzieci dzieci (3 córki i 3 lub 2 synów - patrz sekcja Tarcza herbowa na 4 filarze), a z drugiego syna Jana (Hansa) 1558-1602, który zrobił karierę na dworach habsburskich arcyksiążąt i został podniesiony przez cesarza Rudolfa II on oraz jego bracia, a także bracia stryjeczni, do godności dziedzicznego barona "von und zu der Jeltsch"<ref>Prawdopodobnie wtedy nastąpiło ostateczne odejście od plebejskiego nazwiska Sauermann. Nazwisko "Sauermann" pochodzi od słowa "Sau" (świnia).  Złożenie "Sauermann" dosłownie odnosi się do człowieka związanego z hodowlą świń  lub może nawet pejoratywnie być związane z samą nazwą zwierzęcia (człowiek od świń, świniopas czy wręcz świnia), co było  motywem przy tworzeniu nazwisk w dawnych czasach, kiedy nazwiska często opierały się na zawodach lub cechach charakterystycznych danej osoby lub jej rodziny. Mniej prawdopodobne jest, że chodzi o "sauer" (kwaśny).</ref>. Dzieci Konrada nie były już silnie związane z Wrocławiem. Najważniejszymi majątkami były Jelcz (grafowie von Saurma), Gniechowice koło Kątów Wrocławskich i Wawrzeńczyce w pow. wrocławskim. W kościele w tych ostatnich znajdują się epitafia synów Konrada Achacego (Achatz) 1536-1580  i wspomnianego już Jana. Ta gałąź rodziny Sauermannów istnieje do dziś, a jej współwłasnością jest zamek Plausdorf w Hesji.  
wszedł w interesy kredytowe. Udzielał m.in. pożyczek królowi Ludwikowi. Zajmował się też mennictwem  i był związany ze świdnicką aferą psucia polskiej drobnej monety (półgroszków) poprzez bicie imitujących je tzw. Pölchen (Polaczków).
 
Konrad syn prowadził szczęśliwe interesy w handlu i kredycie, pomnażając jeszcze majątek. Również on udzielał pożyczek władcy. M.in. za 18 000 talarów wziął w zastaw od cesarza Ferdynanda I Prudnik i 7 okolicznych wsi.  Dwukrotnie żonaty. 1. W 1518 z Anną von Haunold ze starej patrycjuszowskiej rodziny wrocławskiej. 2. W 1548 r. z Kunegundą von Motschelnitz, córką Sebastiana, pana na Pełczynie koło Wołowa. Miał z pierwszego małżeństwa sześcioro dzieci (3 synów i 3 córki), a z drugiego syna Jana (Hansa) 1558-1602, który zrobił karierę na dworach habsburskich arcyksiążąt i został podniesiony przez cesarza Rudolfa II on oraz jego bracia, a także bracia stryjeczni, do godności dziedzicznego barona "von und zu der Jeltsch". Dzieci Konrada nie były już silnie związane z Wrocławiem. Najważniejszymi majątkami były Jelcz (grafowie von Saurma), Gniechowice koło Kątów Wrocławskich i Wawrzeńczyce w pow. wrocławskim. W kościele w tych ostatnich znajdują się epitafia synów Konrada Achacego (Achatz) 1536-1580  i wspomnianego już Jana. Ta gałąź rodziny Sauermannów istnieje do dziś, a jej współwłasnością jest zamek Plausdorf w Hesji.  
<div style="float: right;">{{Elżbieta}}</div>
<div style="float: right;">{{Elżbieta}}</div>
<gallery mode=packed heights=320px>
<gallery mode=packed heights=320px>
Plik:Saurmann Konrad epitafium.jpg|Epitafium Konrada Saurmanna
Plik:Saurmann Konrad epitafium.jpg|Epitafium Konrada Saurmanna
Plik:Saurmann Konrad herby na epitafium.jpg|Herby na epitafium Konrada Saurmanna; od lewej: Haunold, Saurmann, Motschelnitz
Plik:Saurmann Konrad herby na epitafium.jpg|Herby na epitafium Konrada Saurmanna; od lewej: [[Herby_mieszczan#Haunold|Haunold]], [[Herby_mieszczan#Sauermann|Saurmann]], Motschelnitz
</gallery>
</gallery>


== Epitafium ==
== Epitafium ==
 
W kaplicy rodziny Sauermann w kościele pw. św. Elżbiety we Wrocławiu<ref name="Kaplica"/>, na południowej ścianie (prawa od wejścia).<br>
Piaskowiec, wys.: 284 cm, szer.: 128 cm.  Według daty pod łukiem epitafium powstało w 1569 r. Poniżej inskrypcja:  
Piaskowiec, wys.: 284 cm, szer.: 128 cm.  Według daty pod łukiem epitafium powstało w 1569 r. Poniżej inskrypcja:  
<center>{{Cytat|
<center>{{Cytat|
Linia 36: Linia 37:


<small>(O epitafium: Luchs 1860, 41; Schlesiens 1870, I 25, II 55; Burgemeister 1933, 114; Mandziuk 1982, I 143; Gołaszewski 2016, 137)</small>
<small>(O epitafium: Luchs 1860, 41; Schlesiens 1870, I 25, II 55; Burgemeister 1933, 114; Mandziuk 1982, I 143; Gołaszewski 2016, 137)</small>
=== Tarcza herbowa na 4 filarze ===
Autorzy sprzed 1945 r. informują, że na 4 filarze nawy południowej licząc od wschodu znajdowała się tarcza herbowa z inskrypcją. Herb był Sauremannów, a inskrypcja brzmiała:
<center>{{Cytat|
ANNO 1561 STARB DER EDEL EHRENVEST<br>
WOLBENAMBTE HERR CVNRADT SAVR<br>
MAN, DER IVNGER, AVF DER IELTSCH}}</center>
czyli ''W roku 1561 zmarł szlachetny, czcigodny pan Konrad Saurmann młodszy, pan na Jelczu''.
Luchs stwierdza, że dotyczy ona Konrada, który ma epitafium w kaplicy Sauermannów. Nasuwa się tu wątpliwość co do liczby dzieci Konrada młodszego. Push podaje 3 synów i 3 córki z pierwszego małżeństwa i jednego syna z drugiego. Wśród synów z pierwszego małżeństwa ma być Konrad zm. w 1561. O wszystkich dzieciach są różne informacje, a w przypadku tego Konrada tylko data śmierci <small>(Pusch 1990, 47)</small>. Czy autor nie zasugerował się opisywaną teraz tarczą, uznając ją za pomnik innej osoby i przypisując ją do dzieci Konrada Sauermanna młodszego, gdyż ta linia upodobała sobie to imię? Konrad młodszy był III z kolei Konradem. Śmierć w tym samym roku ojca i syna była oczywiście możliwa, ale przecież zawsze wyjątkowa, więc biorąc pod uwagę brak jakichkolwiek informacji o Konradzie IV, a sama data jest dodatkową przesłanką za tym, że Konrad IV nie istniał. 
<small>(O tarczy: Luchs 1860, 55; Schlesiens 1870, I 25, II 55; Lutsch 1886, 216;  Burgemeister 120, 114; Gołaszewski 2016, 91)</small>
Tarcza znajduje się teraz w Muzeum Etnograficznym we Wrocławiu.


{{Przypisy}}
{{Przypisy}}
Linia 42: Linia 57:
* <small>Wykaz literatury dotyczącej tematu epitafiów i płyt nagrobnych w kościele pw. św. Elżbiety we Wrocławiu oraz ich bohaterów, na której się oparto w [[Epitafia i płyty nagrobne we wrocławskiej farze elżbietańskiej#Literatura|artykule przewodnim]]. Tu wyżej tylko pozycje, w których są opisy epitafium oraz katalogi, w których jest umieszczone.</small>   
* <small>Wykaz literatury dotyczącej tematu epitafiów i płyt nagrobnych w kościele pw. św. Elżbiety we Wrocławiu oraz ich bohaterów, na której się oparto w [[Epitafia i płyty nagrobne we wrocławskiej farze elżbietańskiej#Literatura|artykule przewodnim]]. Tu wyżej tylko pozycje, w których są opisy epitafium oraz katalogi, w których jest umieszczone.</small>   


[[Kategoria:Fara elżbietańska|Sauermann]]
[[Kategoria:Fara elżbietańska|Sauermann Konrad]]
[[Kategoria:Wrocławscy mieszczanie|Sauermann Konrad]]

Aktualna wersja na dzień 20:08, 9 lut 2025

Epitafium zm. w 1561 r. Konrada Sauermanna (Kunrath, Kunradt Saurman), właściciela Jelcza i kilku innych majątków, jest umieszczone na południowej ścianie (prawa od wejścia) kaplicy rodziny Sauermann[1] w farze elżbietańskiej we Wrocławiu.

Konrad Sauermann

Pomimo dziesięciorga rodzeństwa odziedziczył on po ojcu, też Konradzie, znaczny majątek, który nie zawsze powstawał w do końca uczciwy sposób. Ojciec ten przybył do Wrocławia z Gefress we Frankonii za stryjem Sebaldem i był założycielem II głównej linii Sauermannów. Obywatelstwo miasta uzyskał w 1490 r. Zajmował się międzynarodowym handlem suknem, miał kram w Sukiennicach. Potem wszedł w interesy kredytowe. Udzielał m.in. pożyczek królowi Ludwikowi. Zajmował się też mennictwem i był związany ze świdnicką aferą psucia polskiej drobnej monety (półgroszków) poprzez bicie imitujących je tzw. Pölchen (Polaczków).

Konrad syn prowadził szczęśliwe interesy w handlu i kredycie, pomnażając jeszcze majątek. Również on udzielał pożyczek władcy. M.in. za 18 000 talarów wziął w zastaw od cesarza Ferdynanda I Prudnik i 7 okolicznych wsi. Dwukrotnie żonaty. 1. W 1518 z Anną von Haunold ze starej patrycjuszowskiej rodziny wrocławskiej. 2. W 1548 r. z Kunegundą von Motschelnitz, córką Sebastiana, pana na Pełczynie koło Wołowa. Miał z pierwszego małżeństwa sześcioro lub pięcioro dzieci dzieci (3 córki i 3 lub 2 synów - patrz sekcja Tarcza herbowa na 4 filarze), a z drugiego syna Jana (Hansa) 1558-1602, który zrobił karierę na dworach habsburskich arcyksiążąt i został podniesiony przez cesarza Rudolfa II on oraz jego bracia, a także bracia stryjeczni, do godności dziedzicznego barona "von und zu der Jeltsch"[2]. Dzieci Konrada nie były już silnie związane z Wrocławiem. Najważniejszymi majątkami były Jelcz (grafowie von Saurma), Gniechowice koło Kątów Wrocławskich i Wawrzeńczyce w pow. wrocławskim. W kościele w tych ostatnich znajdują się epitafia synów Konrada Achacego (Achatz) 1536-1580 i wspomnianego już Jana. Ta gałąź rodziny Sauermannów istnieje do dziś, a jej współwłasnością jest zamek Plausdorf w Hesji.

Epitafium

W kaplicy rodziny Sauermann w kościele pw. św. Elżbiety we Wrocławiu[1], na południowej ścianie (prawa od wejścia).
Piaskowiec, wys.: 284 cm, szer.: 128 cm. Według daty pod łukiem epitafium powstało w 1569 r. Poniżej inskrypcja:

SEMEN MVLIERIS CONCVL
CABIT CAPVT SERPENTIS

czyli: Nasienie niewiasty zetrze głowę węża [fragm. Rdz 3.15) wg Biblii Wujka: ona zetrze głowę twoję (węża).

Niżej dwaj geniusze podtrzymują herb Saurmannów. W wolnych rękach trzymają płonące pochodnie, a pod nimi u stóp są herby żon. Z lewej rodziny Haunold - pierwsza żona Anna, z prawej herb rodziny Motschelnitz, z której pochodziła druga żona Kunegunda (Kunigunde)[3].

Niżej inskrypcja pomiędzy konsolami:

ANNO 1561 · IST GESTORBEN
DER · EDEL · EHRENVEST(E) · WOL
BENAMBT(E) HERR KUNRATH:
SAVRMAN(N) AVF DER IELTSCH
ALHIER WARTVND DER FRÖ
LICHEN: AVFERSTEHVNG

IN CHRISTO :

czyli: W roku 1561 zmarł szlachetny, czcigodny i wielce szanowany pan Konrad (Kunrath) Saurmann, pan na Jeltsch. Tutaj oczekuje radosnego zmartwychwstania w Chrystusie. Inskrypcje pisane rzymską majuskułą.

Niżej personifikacja wiary siedząca w elipsowatym polu.

Według Luchsa całość skomponowana w dobrym późnorenesansowym stylu. Według Mandziuka manieryzm.

(O epitafium: Luchs 1860, 41; Schlesiens 1870, I 25, II 55; Burgemeister 1933, 114; Mandziuk 1982, I 143; Gołaszewski 2016, 137)

Tarcza herbowa na 4 filarze

Autorzy sprzed 1945 r. informują, że na 4 filarze nawy południowej licząc od wschodu znajdowała się tarcza herbowa z inskrypcją. Herb był Sauremannów, a inskrypcja brzmiała:

ANNO 1561 STARB DER EDEL EHRENVEST
WOLBENAMBTE HERR CVNRADT SAVR
MAN, DER IVNGER, AVF DER IELTSCH

czyli W roku 1561 zmarł szlachetny, czcigodny pan Konrad Saurmann młodszy, pan na Jelczu.

Luchs stwierdza, że dotyczy ona Konrada, który ma epitafium w kaplicy Sauermannów. Nasuwa się tu wątpliwość co do liczby dzieci Konrada młodszego. Push podaje 3 synów i 3 córki z pierwszego małżeństwa i jednego syna z drugiego. Wśród synów z pierwszego małżeństwa ma być Konrad zm. w 1561. O wszystkich dzieciach są różne informacje, a w przypadku tego Konrada tylko data śmierci (Pusch 1990, 47). Czy autor nie zasugerował się opisywaną teraz tarczą, uznając ją za pomnik innej osoby i przypisując ją do dzieci Konrada Sauermanna młodszego, gdyż ta linia upodobała sobie to imię? Konrad młodszy był III z kolei Konradem. Śmierć w tym samym roku ojca i syna była oczywiście możliwa, ale przecież zawsze wyjątkowa, więc biorąc pod uwagę brak jakichkolwiek informacji o Konradzie IV, a sama data jest dodatkową przesłanką za tym, że Konrad IV nie istniał.

(O tarczy: Luchs 1860, 55; Schlesiens 1870, I 25, II 55; Lutsch 1886, 216; Burgemeister 120, 114; Gołaszewski 2016, 91)

Tarcza znajduje się teraz w Muzeum Etnograficznym we Wrocławiu.

Przypisy

  1. 1,0 1,1 Pierwsza kaplica od wschodu po południowej stronie kościoła (nr I na planie.)
  2. Prawdopodobnie wtedy nastąpiło ostateczne odejście od plebejskiego nazwiska Sauermann. Nazwisko "Sauermann" pochodzi od słowa "Sau" (świnia). Złożenie "Sauermann" dosłownie odnosi się do człowieka związanego z hodowlą świń lub może nawet pejoratywnie być związane z samą nazwą zwierzęcia (człowiek od świń, świniopas czy wręcz świnia), co było motywem przy tworzeniu nazwisk w dawnych czasach, kiedy nazwiska często opierały się na zawodach lub cechach charakterystycznych danej osoby lub jej rodziny. Mniej prawdopodobne jest, że chodzi o "sauer" (kwaśny).
  3. Dotychczas literatura nie identyfikowała tego herbu. Luchs i Burgemeister stwierdzają, że to herb nieznany, Gołaszewski informuje o herbie Saurmanna i kolejnych dwóch bez ich nazwania. Z lewej strony jest herb pierwszej żony Konrada. Miał on dwie żony, więc herb z prawej powinien być godłem rodzinnym drugiej. Była nią Kunegunda Motschelnitz (Mutschelnitz) (Push 1990, 47) Potwierdza to herbarz Schellenberga, w którym tablica 20 pokazuje na miejscu 17 herb von Mutschelnitz taki jak na epitafium (Schellenberg 1938, tabl. 20,17).

Literatura

  • Wykaz literatury dotyczącej tematu epitafiów i płyt nagrobnych w kościele pw. św. Elżbiety we Wrocławiu oraz ich bohaterów, na której się oparto w artykule przewodnim. Tu wyżej tylko pozycje, w których są opisy epitafium oraz katalogi, w których jest umieszczone.