Figura św. Jana Nepomucena przy Fürstenstrasse we Wrocławiu

Św. Jan Nepomucen przy Fürstenstraße we Wrocławiu, fot. 1927

Figura św. Jana Nepomucena stała w latach 30. XX w. przy Fürstenstraße, dziś ul. Grunwaldzka. To obszar miasta nazywany w niemieckim Wrocławiu Przedmieście Piaskowe (Sand Vorstadt), a w bliższej lokalizacji to osiedle Rybaki (Fischerau), wieś włączona w granice miasta w 1868 r. Współcześnie to osiedle Plac Grunwaldzki, w ramach historycznej już ale żyjącej w świadomości mieszkańców i jako jednostka niektórych działów administracji (np. skarbowej), dzielnicy Śródmieście.

Historia pomnika sięga lat 30. XVIII w. Wtedy to nad Odrą ustawiono figurę św. Jana Nepomucena. Ogólna informacja o tym, że figura stała na brzegu rzeki pozwala postawić hipotezę precyzującą, że były to okolice przeprawy (mostu), a więc pobliże dzisiejszego Mostu Szczytnickiego (Fürstenbrücke). Przeprawa w tym miejscu istniała od wieków, a już w 1544 r. był tam na pewno most. Takie lokalizacje wybierano bardzo często przez wzgląd na jeden z patronatów świętego, czyli opiekę nad mostami. W 1855 r. ówczesny biskup wrocławski (1853-1881) Heinrich Förster, ze względu na znaczne zniszczenie rzeźby, ufundował jej zamiennik, prawdopodobnie replikę. Na Fürstenstraße (dziś ul. Grunwaldzka) figura trafiła pod koniec marca 1927 r. przy okazji budowy tam kościoła pw. św. Piotra Kanizjusza.

Praca Reinholda Pausenbergera.

Piaskowiec, krzyż z drewna, krucyfiks z metalu. 1855 r. wys. ok. 1,3 m. Na cokole herb hrabiów Sternberg. Podarowany przez księcia-biskupa Heinricha Förstera jako zamiennik i prawdopodobnie replika zniszczonego pomnika stojącego wcześniej na brzegu rzeki, pochodzącego z około 1730 roku.

Reinhold Pausenberger był kamieniarzem

Von Reinhold Pausenberger. Sandstein, das Kreuz aus Holz, der Kruzifirus aus Metall. 1855. H. etwa l,3 m. Am Sockel das Wappen der Grafen Sternberg. In Ersatz und wohl auch Nachbildung eines um 1730 entstandenen, verfallenen, an dem früheren Flußufer stehenden Standbildes von Fürstbischof Heinrich Förster gestiftet.

Ten artykuł jest w fazie tworzenia

Autor: Michał Zalewski

• 

  Kościół św. Piotra Kanizjusza po rozbudowie w 1937 r.; z prawej widoczna figura św. Jana Nepomucena

• 

  Tymczasowy kościół św. Piotra Kanizjusza przygotowany na poświęcenie 15 marca 1927 r.

• 

  Tymczasowy kościół św. Piotra Kanizjusza; zdjęcie z lat 1927-1936

• 

  Niezrealizowany ostatecznie projekt (1926-1927) kościoła pw. św. Piotra Kanizjusza autorstwa architekta Kurta Langera

Literatura

• Die katholische Welt nr 14 (Jg. 4) z 3 kwietnia 1927 r.
• Die katholische Welt nr 22 (Jg. 4) z 28 maja 1927 r.
• Die St. Peterus-Canisius-Notkirche. Katholisches Sonntagsblatt der Diöcese Breslau, Jg. 33 (1927), Nr 16, s. 177.
• Engelbert Kurt i Jozef. Die katholischen Kirchen Breslaus. Hildesheim: 1966.
• Burgemeister Ludwig, Grundmann Günther. Die Kunstdenkmaler der Stadt Breslau im Auftrage des Niederschlesischen Provinzialverbandes. Bd 3 Breslau, 1934, s. 207.
• Kwaśniewski Artur. Wrocławskie kościoły katolickie z lat 1918-1939. W. Architektura Wrocławia. Tom 3. Świątynia. Wrocław: 1997, s. 307-333.
• Nickel Walter. Die öffentlichen Denkmäler und Brunnen Breslaus. Breslau: 1938, s. 60.
• Peikert Paul. Kronika dni oblężenia. Wrocław: 1984, s. 141.